'Geen rust en stilte in stiltegebieden'
regio • Rijk, provincies en gemeenten springen onzorgvuldig met hun stiltegebieden om. Blijkt uit het onderzoek dat een student uitvoerde in opdracht van stichting Groene Hart.
Marcus Spronk – student aan de Hogeschool Utrecht – concludeert in zijn onderzoek dat veel stiltegebieden niet aan de gestelde eisen vanuit de provincie voldoen. Van handhaving van rust en stilte is nauwelijks sprake, bijvoorbeeld in de plassengebieden. Het produceren van geluid is volgens provinciale milieuverordeningen verboden, maar er zitten geen sancties aan. Ook in de uitwerking van stiltegebiedenbeleid zitten hiaten. Volgens de wet is het noodzakelijk om stiltegebieden te hebben, maar er worden geen harde eisen aan gesteld. Terwijl op het oog met de groeiende urbanisatie het belang van stilte juist groter wordt, stelt Spronk. "Nederland is aan het urbaniseren. Een doemscenario schetsen zou gechargeerd zijn, maar urbanisatie is wellicht wel iets om bij stil te staan. In de toekomst zullen de steden zich uitbreiden. Veel mensen die nu in het buitengebied wonen zullen er ook steeds vaker voor kiezen om te verhuizen naar een urbane omgeving. (…) Het belang van stilte wordt nog groter, om te kunnen ontsnappen uit de drukte. Stille gebieden die er nu nog zijn moeten behouden blijven zodat er stille plekken overblijven in het overvolle Nederland." Het Groene Hart telt in totaal achttien stiltegebieden, met hoge natuur- en landschapswaarden. Stichting Groene Hart noemt de conclusies van Sprong "schokkend". De organisatie wil dan ook de komende jaren het stiltebeleid actief aankaarten. Verder zal komend najaar een expositie 'Het geluid van de stilte in het Groene Hart' gaan circuleren.