'We lachen hier ook heel veel'
vianen • Burgemeester Wim Groeneweg kwam woensdag een dienst meedraaien bij Hospice Vianen. Hij praat er onder meer met Gré Smit, één van de huidige gasten. "Ik wil het wel van de daken schreeuwen, ze zijn hier zo goed, zo lief."
Ze heeft kanker in haar longen, galwegen en lever. Uitgezaaid. Ruim een jaar geleden kreeg ze de diagnose. Toen gaven ze haar drie maanden. Maar Gré Smit is er nog steeds. "Ik heb wat extra tijd cadeau gekregen", zo glimlacht ze. Ze is tachtig. Een nuchtere Groningse. Schippersdochter. Zij en haar man Jan voeren ook, vertelt ze een geïnteresseerde burgemeester. "Wij waren dag en nacht bij elkaar. En ik zei altijd tegen mijn man: al ga je naar Timboektoe, ik ga met je mee, maar als we aan wal gaan, wil ik ook een stem in het kapittel." Ze kwamen in Vianen terecht met hun zoon René. De laatste pakweg drie jaar zat Jan in Hof van Batenstein. Gré zocht hem dagelijks op en bleef dan vrijwel de hele dag. "Soms ging ik pas om half twaalf naar huis." Hij overleed recentelijk. Mede daarom hoopt ze dat zij nog "nog even mag blijven". "Zodat René eerst dat van zijn vader kan afsluiten."
Locatie
Hospice Vianen bestaat bij de gratie van vrijwilligers en sponsoren. Dus zonder gemeentelijke subsidie. Dat betekent niet dat Vianen helemaal niets doet, zo benadrukt burgemeester Wim Groeneweg. "Maar we beschouwen dit als een particulier initiatief. Door vandaag nu hier te helpen, wil ik wel laten zien dat we als gemeente 'gecharmeerd' zijn van Hospice Vianen." Mede daarom zit Groeneweg ook in het Comité van Aanbeveling. En helpt zodoende op de achtergrond mee met bijvoorbeeld de zoektocht naar een nieuwe locatie. Halverwege volgend jaar loopt het huurcontract van de huidige vestiging – Ruinkamp 14 – af. En bovendien: die locatie is met twee bedden al te klein. Coördinator Amba Kohl: "We hebben nu twee mensen op de wachtlijst. Dat je dan 'nee' moet zeggen tegen mensen in een dergelijke situatie is ontzettend lastig." Kohl is vanaf dag één betrokken bij Hospice Vianen. Als één van de gasten 's nachts overlijdt, stapt zij op haar fiets en rijdt naar de Ruinkamp. "We doen het hier allemaal met heel veel liefde. En vergis je niet: we lachen hier ook heel veel." Toch blijft het vinden van vrijwilligers ook lastig. Er zijn er nu pakweg dertig. Kohl: "Dit is geen vrijblijvende vorm van vrijwilligerswerk. Wij kunnen zoals bij een voetbalvereniging niet zeggen: we slaan een training over of zoiets. Er moet altijd iemand zijn." Ze roept mensen die eventueel geïnteresseerd zijn om te helpen in het hospice uit om vooral eens langs te komen. "Loop eens een dagje mee, het is namelijk geen eng werk. "
Gré Smit ligt nu pakweg een maand in Hospice Vianen. En het bevalt haar goed. Ze zegt wat samenzweerderig: "Ze komen hier elke dag schoonmaken. Met nàt. Elke dag. En dan zeg ik dat ze wel een keer mogen overslaan, maar dan doen ze het tóch. Nee, ik wil het wel van de daken schreeuwen, ze zijn hier zo goed, zo lief."
q www.hospicevianen.nl