'We gaan de rust missen die we hier hadden door de kleine klassen'
Feestje met dubbele gevoelens
vuren • "Heel jammer." Dat vinden Owen, Joep en Marin ervan dat hun school definitief de deuren sluit. De drie klasgenoten uit groep 6 zitten samen aan een tafeltje, een lekker stukje vlees van de barbecue op hun plastic bordjes. Na de zomervakantie gaan ze naar Het Kompas, de christelijke basisschool in het dorp. Net als de bijna dertig andere leerlingen die nog over zijn op De Vuurvlinder. Daar is directeur Jan Hoeksema blij mee. "We vinden het voor het dorp echt belangrijk dat de kinderen hier naar school blijven gaan. Voor de kinderen zelf is het ook fijn. Ze kennen elkaar allemaal, van de voetbal of van de straat."
Om nog wat nader kennis te maken, hebben de klassen van de beide scholen elkaar in de afgelopen maanden al een paar keer opgezocht. Op de achtergrond was het onderwijsteam druk met een 'warme overdracht' van elk kind. "De samenwerking met Het Kompas is gelukkig erg goed."
Toch hebben de drie jongens uit groep 6 nog niet veel zin in hun nieuwe school. "We kénnen die kinderen wel, maar het zijn niet onze vrienden", legt Marin uit, "en we gaan onze juffen missen." "En de rust die we hier hadden door de kleine klassen", vult Owen aan. "En de grappen die we hier altijd maken", zegt Joep. "We gaan nu naar een christelijke school hè, daar maken ze vast niet zoveel grapjes."
Dat laatste zal hopelijk een vooroordeel blijken, maar een verschil in sfeer wordt toch wel ervaren, ook door de ouders. "Het Kompas is ook gewoon een goede school, net als De Vuurvlinder", zegt een moeder die niet met haar naam in de krant wil, "maar het gaat er toch wat minder spontaan aan toe."
Bijzonder detail is dat Het Kompas na de vakantie tijdelijk zijn intrek neemt in het gebouw van De Vuurvlinder. Het pand van Het Kompas wordt gedurende een half jaar verbouwd tot brede school. Oorspronkelijk zou daar ook De Vuurvlinder onderdak krijgen. Maar dat plan werd ingehaald door de realiteit.
Naar de oorzaak van de terugloop bij De Vuurvlinder kan alleen maar gegist worden, vindt Hoeksema. De dip in de onderwijskwaliteit wordt veel genoemd als reden. "Maar het aantal leerlingen daalde daarvóór al. En die slechte beoordeling door de inspectie was binnen een jaar weggewerkt. Op de één of andere manier kiezen mensen hier in het dorp gewoon vaker voor de christelijke basisschool. Daarnaast zijn er eenvoudigweg minder kinderen."
Ook Edwin Kouvelt, vader van twee kinderen in groep 6, kan er niet echt de vinger op leggen. "Misschien heeft de school iets te lang stilgestaan. In een dorp in tijden van krimp is dat al snel funest." Ook hij zit met een dubbel gevoel op de barbecue tijdens het afscheidsfeest. "Het is een vreemd idee dat De Vuurvlinder dicht gaat. Ik heb hier zelf ook nog op school gezeten. Maar het zal best goed komen nu de kinderen naar de andere school gaan."
Hij heeft geen moment overwogen om een openbare school buiten Vuren te zoeken. "Ik heb helemaal geen moeite met christelijk onderwijs. Daar is nog nooit iemand slechter van geworden. Trouwens, toen ik hier op school zat hadden we nog godsdienstonderwijs. Dan kwam de dominee bijbelverhalen vertellen. Vond ik prachtig!"
Verderop op het plein knuffelt Dagmar Hildebrand voor de laatste keer één van 'haar' kleuters. "Normaal gesproken kan ik als kleuterjuf de kinderen nog een beetje volgen tot en met groep 8. Nu moet ik ze helemaal loslaten. Het laatste schooljaar was wel heel mooi. Ik had vier kinderen in de klas en kon heel persoonlijk onderwijs geven, helemaal afgestemd op hun ontwikkeling. Dat ga ik in mijn carrière nooit meer meemaken."
Minder prettig was de onzekerheid voor de leerkrachten. Zij hadden wel baangarantie, maar wisten pas eind mei waar ze terecht zouden komen. Dagmar gaat naar de middenbouw van De Lingewaard in Arkel. "Ik heb er veel zin in. Maar ik zal echt wel een traantje laten als we hier eind deze week een leeg schoolgebouw achterlaten. Met 32 leerlingen voelde het alsof iedereen familie is."
Janneke Boogaard