'Als dit thuis was gebeurd, had ik waarschijnlijk niet overleefd'
Het verschil tussen leven en dood
nieuw-lekkerland • Een hartstilstand overleven. Marry van Buren (57) uit Nieuw-Lekkerland kan erover meepraten. En ze wíl er ook over praten. "Niet omdat ik graag op de voorgrond treed, want zo zit ik helemaal niet in elkaar", vertelt ze. "Maar omdat het belangrijk is dat mijn verhaal verteld wordt."
De vrijwilligers van Hartveilig Wonen hebben namelijk haar leven gered toen ze op donderdag 22 september dit jaar een hartstilstand kreeg. Ze was op dat moment op de weekmarkt van het Kleijburgplein in haar woonplaats.
Ineens niet goed
"Het ging toen al een poosje niet lekker met mij", blikt Marry terug. "Ik had blackouts gehad en gebruikte medicijnen om mijn hartritme onder controle te houden. Met die medicijnen leek het aardig te gaan en ik zag het zitten om naar de markt te gaan. Bij de groenteboer voelde ik me ineens niet goed worden. Ik weet nog dat ik vertelde, de groenteboer heeft me opgevangen toen ik in elkaar zakte."
Het volgende dat Marry zich herinnerde, was de ziekenwagen en het verplegend personeel in het ziekenhuis.
Voor leven vechten
In de tussentijd werd er door de vrijwilligers van Hartveilig Wonen voor haar leven gevochten. In samenwerking met de Ambulancedienst en dankzij een AED heeft ze het overleefd.
Nadat winkelier Jan Simons het contact met de Meldkamer voerde, werd er twee ambulances naar de plaats van het ongeval gestuurd. Tegelijk ging er een automatische systeem in werking waarbij de vrijwilligers van Hartveilig Wonen opgeroepen werden.
"Als de meldkamer van de Ambulancedienst een oproep krijgt voor een reanimatie, krijgen de deelnemers van Hartveilig Wonen die in een straal van 750 meter daaromheen wonen, een appje of sms-je met de oproep om naar de plaats van het ongeval te gaan", legt projectleider Leo Roos van de Ambulancedienst Zuid-Holland Zuid uit.
"Wij weten dat een burger die een hartmassage kan doen en een AED kan bedienen, het verschil kan maken tussen leven en dood. Het liefst staan we met een ambulance op elke hoek van de straat, maar dat kan gewoon niet."
Twee vrijwilligers
Piet Stehouwer en Jeroen van den Oever zijn twee vrijwilligers van Hartveilig Wonen in Nieuw-Lekkerland. Zij hebben zich opgegeven toen het project in Nieuw-Lekkerland in 2013 van start ging.
Inmiddels is Hartveilig Wonen actief in alle zeventien gemeenten waarin de Ambulancedienst Zuid-Holland Zuid werkzaam is.
"Ik reed op mijn fiets naar huis toen ik de oproep kreeg", weet Piet zich te herinneren. "Ik was vlakbij huis en kon er daardoor binnen een halve minuut zijn."
De door de winkeliers gewaarschuwde dokter was er toen al, evenals een AED. Jeroen kwam iets later. Een jonge vrouw was al begonnen met reanimeren. "Het ging allemaal heel soepel", blikt Jeroen terug. "Ik nam de reanimatie over en Piet bediende de AED."
Vier schokken
Op aanwijzingen van het apparaat worden er in totaal vier schokken toegediend voordat het hart van Marry het gewone ritme weer oppakte. Toen vervolgens de eerste ambulance arriveerde, namen de verpleegkundigen het werk over.
Na een hartcaterisatie en het aanbrengen van een interne defibrilator gaat het goed met Marry. "Ik dacht altijd dat ik heel nuchter was, maar het heeft me enorm geraakt. Ik kan er pas sinds kort weer over praten zonder dat ik emotioneel word."
"Het is elke keer weer geweldig mooi een reanimatie te mogen doen", reageert Piet. Hij ziet er nooit tegenop om te gaan helpen wanneer er een oproep van Hartveilig Wonen binnen komt.
Adrenalinestoot
"Je gedachten gaan op nul en je krijgt een adrenalinestoot", vult Jeroen aan. Ze zijn blij met het grote team van 119 mensen die in hun dorp zijn aangesloten bij Hartveilig Wonen.
Daardoor zijn ze nooit alleen bij een melding en kunnen ze elkaar helpen.
Marry: "Als dit hartinfarct bij mij thuis was gebeurd terwijl ik allen was, had ik het waarschijnlijk niet overleefd. Op de markt waren er mensen om me heen die goed gereageerd hebben, waardoor de ambulance en de mensen van Hartveilig Wonen opgetrommeld konden worden."
"Ik ben enorm dankbaar. We hebben afgesproken dat we met iedereen die meegeholpen heeft, nog een keer bij elkaar komen. Dat gaan we binnenkort afspreken."
Bert Bons