Renate en Menno Venderbos gaan twee jaar zending in
Albanië als nieuw thuis
Albanië vormt vanaf januari twee jaar lang het thuisland voor Renate en Menno Venderbos. Het stel uit Groot-Ammers gaat daar namens de christelijke organisatie Operatie Mobilisatie werken onder gehandicapte kinderen en jongeren.
Voor mensen die alles wat vertrouwd is achter zich laten, komen Menno en Renate tamelijk rustig over. Op hun gemak vertellen ze over de keuze die ze gemaakt hebben om Groot-Ammers te verwisselen voor de Albanese plaats Dürres. "We hebben 92 procent van het sponsorgeld dat we nodig hebben inmiddels binnen", vertellen ze. "Daar hebben we ons wel zenuwachtig over gemaakt, omdat er tot voor enkele weken geleden nog maar veertig procent was. En om te mogen gaan, was tachtig procent nodig. Na het benefietevenement in Langerak, eind november, is het gelukkig heel hard gegaan. En we zijn allebei best flexibel, dus het gaat vast goed komen. Wel is het een heel regelwerk om alle papieren in orde te maken. En onze woonruimte is een tweede verdieping op een huis, waar ze nog mee bezig zijn om die te bouwen. Dat is dus even afwachten of alles klaar is als wij komen."
Voor Renate is het idee om de zending in te gaan al van jongs af aan vertrouwd; Menno stond daar wat gereserveerder in, zoals hij het zelf omschrijft. De knop ging bij hem om tijdens een verblijf van twee weken in El Salvador, georganiseerd door Operatie Mobilisatie. Tegelijkertijd was voor het stel meteen ook duidelijk dat de Zuid-Amerikaanse cultuur niet bij hen paste. Ze keken in plaats daarvan naar Oost-Europa, waar ze al een klik mee hadden ervaren tijdens een verblijf in Roemenië. "We zijn biddend aan de slag gegaan met een lijst van projecten van Operatie Mobilisatie en zo kwamen we terecht bij een project in de Albanese havenplaats Dürres", blikken Renate en Menno terug. "Daar worden jongeren en kinderen met een handicap, van licht tot heel zwaar, opgevangen. Er wordt wat betreft eten en slapen goed voor hen gezorgd, maar verder weinig voor hen gedaan. Een Duits echtpaar zet samen met de lokale kerk activiteiten voor hen op en wij gaan met hen meedraaien. We zijn er al wezen kennismaken. We zijn heel enthousiast geworden over het werk daar gebeurt."
In januari vertrekken ze naar Albanië, waar Renate en Menno eerst een 'inburgeringscursus' volgen. Niet onbelangrijk, want alleen al het feit dat ja knikken in Albanië wordt gezien als een ontkenning, is vooraf wel goed om te weten. "En de taal moeten we leren. Dat zal heel lastig zijn, want het Albanees heeft geen enkele relatie met voor ons bekende talen."
Boodschap
Het werk dat ze gaan doen is in eerste instantie praktisch gericht, maar ze zijn ervan overtuigd dat ze de boodschap van het christelijk geloof in het Oost-Europese land ook kwijt kunnen. Ze zullen een voor velen nieuwe boodschap hebben. Onder het communistische regime van dictator Enver Hoxha werd religie tientallen jaren gesmoord. Inmiddels is de islam in opkomst - "In de afgelopen jaren is dat echt toegenomen. Je ziet bijvoorbeeld veel meer vrouwen met een sluier rondlopen"- en is een kleiner deel van de bevolking Rooms-katholiek of Grieks orthodox. "Er heerst in de Albanese cultuur nog een taboe op het hebben van een handicap. Als je met een kind in een rolstoel gaat wandelen, knopen mensen uit zichzelf een gesprek daarover met je aan. Dat is ook een cultureel verschil met Nederland. In zulke gesprekken kunnen we aangeven wat ons drijft."
'We zijn allebei best flexibel, dus het zal vast goed komen'
Wat hen drijft: het Groot-Ammerse stel is er eerlijk in dat ook het avontuur daar een rol in speelt. Menno: "Het is nu of nooit. Dit is een kans die we krijgen en nu moeten pakken. Doen we het niet, dan ben ik bang dat we achteraf spijt gaan krijgen." Renate vult hem aan: "Tegelijkertijd is het voor ons een roeping om zo ons leven in te vullen. Als christen heb je een verantwoordelijkheid om je in te zetten voor de wereld. Als je een persoonlijke relatie met Jezus hebt, wil je dat ook met anderen delen en hen daarover vertellen. Niet iedereen hoeft net als ons in het buitenland aan de slag te gaan. Wij voelen dat onze taak daar ligt."
Wanneer die roeping ophoudt en of ze na die termijn weer een 'gewoon' leven in Nederland op gaan pakken, daar zijn ze nog niet over uit. "We hopen naast het werk met de gehandicapte kinderen en jongeren na verloop van tijd zelf kinder- en jeugdwerk in Albanië op gaan zetten. Daar ligt ons hart. Nu groeit daar een generatie op die nooit van de liefde van Jezus gehoord heeft. Wij willen hen daarvan vertellen. En wat we na die twee jaar gaan doen? Dat ligt nog helemaal open, daar durven we echt nog niets over te zeggen."
Donaties zijn nog welkom. Voor meer informatie kunnen belangstellenden terecht op ww.viadürres.wordpress.com.