'Ik had alleen nog maar de zon om me te oriënteren'
Op skates naar Santiago
oud-alblas • Het is de laatste jaren druk op de pelgrimsroute naar de Spaanse stad Santiago de Compostella, waar zich het graf van de apostel Jakobus zou bevinden. Zowel wandelaars als fietsers trekken erheen, meestal om zich onderweg te bezinnen, vaak ook omdat ze van een sportieve uitdaging houden en/of omdat ze graag van de natuur genieten. Simon de Jong uit Oud-Alblas ging ook, maar niet op de fiets of te voet.
Klassieke plaatjes van een pelgrim tonen vaak een wandelaar met een stok in de hand en versleten schoenen aan de voeten. Simon de Jong uit Oud-Alblas voldoet niet helemaal aan dat beeld. Op snelle skates en in een sportieve outfit trok hij naar het bedevaartsoord.
Dakloze man
Simon is student 'Liberal Arts and Sciences' in Utrecht, met als specialisatie filosofie. In de Domstad sprak hij twee jaar geleden een dakloze man die vertelde dat hij ooit de pelgrimstocht naar Santiago had gemaakt en dat dit zijn leven had veranderd. "Diezelfde middag sprak ik een ex-dakloze die ook naar Santiago was gelopen en daar mooi over vertelde. Hij had tijdens het lopen veel meer oog gekregen voor kleine dingen. Wat hij vertelde klonk als een soort avontuur. Hun verhalen bleven in mijn hoofd zitten."
Stukken te voet
Simon besloot ook te gaan. Hij vertrok op 28 juni uit Utrecht, op zijn skates.
"Het was voor mij natuurlijk om op skates te gaan, want ik skate altijd. Uiteindelijk heb ik 80 procent van de tocht op de skates gedaan. Ik besloot stukken te gaan lopen omdat ik merkte dat ik anders veel te snel ging; na vier weken was ik al bij de Spaanse grens. Het was ook om meer mensen te kunnen spreken. Sociale barrières vielen weg, ik kwam makkelijk in gesprek met mensen. Soms had ik een klik met iemand, dan trokken we twee dagen samen op."
'Je hebt niets anders bij je dan een extra stel kleren, een kooksetje en een slaapzak'
Tijdens zijn tocht ervoer Simon dat hij eigenlijk maar heel weinig nodig heeft. "Je hebt niets anders bij je dan een extra stel kleren, een kooksetje en een slaapzak. Eerst had ik ook nog een hangmat bij me en een tablet, maar de hangmat ging al snel kapot en er reed een auto over mijn tablet. Dat laatste was juist wel fijn. Het verlies bleek winst, want ik werd er afhankelijker door. Ik had alleen nog maar de zon om me te oriënteren en moest erop vertrouwen dat God me op de juiste weg zou leiden. Het was een afhankelijkheid die je in het dagelijks leven niet ervaart."
Het spirituele
Hoewel Simon een Bijbel had meegenomen, was er aanvankelijk geen beweegreden van religieuze aard om de tocht te maken. Onderweg veranderde dat. "Het spirituele bleek een van de belangrijkste dingen. In het alledaagse drukke leven was mijn relatie met God in de verdrukking gekomen. De afhankelijkheid die ik onderweg ervoer was winst."
Hij ontdekte nog iets. "Het is helemaal niet zo erg om dakloos te zijn. Ik was heel afhankelijk van mijn omgeving, wist niet waar ik 's avonds zou slapen en moest mensen om water vragen." Hij erkent dat hij misschien een romantisch beeld kreeg van een leven als dakloze omdat het zomer was. "Maar het was niet altijd comfortabel. Ik moest een keer in een stad buiten slapen, op de stenen voor een kerk."
Welke inzichten heeft de tocht hem verder opgeleverd?
"Ik ben 25, na een kwart eeuw vond ik het goed om te reflecteren en vooruit te kijken. In de eerste maand was ik veel alleen, dat bracht verdieping. En een bevestiging van wat ik al vond: dat ik zoveel mogelijk uit het leven wil halen. Ik heb een druk leven met studie, vrienden, familie, een vriendinnetje, werk als bakker en koerier en vrijwilligerswerk in een daklozenopvang en een vluchtelingenopvang. Dat is goed. Ik wil geen tijd weggooien door bijvoorbeeld te gamen, maar wil investeren in mensen om me heen. Ik denk dat je een liefdevolle houding moet hebben tegenover jezelf, de mensen om je heen en de natuur."
Nieuwe inzichten
Na 56 dagen skaten en lopen arriveerde Simon op 25 augustus weer in Oud-Alblas, gebruind en met getrainde spieren. Beklijven zijn nieuwe inzichten?
"De echte camino (pelgrimstocht, red.) begint pas als je thuis bent. Patronen doorbreken is het moeilijkst. Maar ik merk dat de reis doorwerkt. Doordat ik meer tijd had om in de Bijbel te lezen zag ik dat daarin wordt geschreven over een manier van zijn die ik wil nastreven. En in situaties waarin ik normaal gesproken vooral boos zou zijn, heb ik nu eerder een liefdevolle houding tegenover mensen."
Na een korte stilte: "De reis geeft je niet altijd wat je wilt, wel wat je nodig hebt."