Zuid-Amerikaanse paarden in Ottolandse polder
Als een cowboy in het zadel bij Trojano
ottoland • Monique Thomas maakte bij toeval kennis met het Zuid-Amerikaanse paardenras Criollo en was meteen verkocht. Sinds vorig jaar runt ze met haar man Byron een stoeterij en trainingsstal in Ottoland.
Bijna elf jaar lang woonden Monique en Byron in Engeland en Wales. Byron combineerde het werken op hun stoeterij met een baan als zzp'er in de bouw. Ongeveer drie jaar geleden besloten ze terug te gaan naar Nederland. Byron ging vast vooruit om voor zijn gezin en de stoeterij een goede plek te vinden. Ook zocht en vond hij werk, bij keuken- en badkamermonteur Kees den Bok in Molenaarsgraaf. Maandenlang stond Monique er op de stoeterij in Wales grotendeels alleen voor. Mede dankzij Den Bok vonden ze vorig jaar een nieuwe plek waar ze hun paardenbedrijf voortzetten, midden in de Alblasserwaard. Tussen de Hollandse koeien grazen nu Zuid-Amerikaanse paarden.
Renbaan
Byron werkte niet altijd als bouwvakker. Ooit was hij jockey op Engelse renbanen. Ook de van oorsprong Haagse Monique werkt al haar hele leven met paarden. "Ik rij sinds mijn zevende", vertelt ze. "Als kind reed ik in een manege, daar vond ik al snel vooral de stoute paarden leuk. Die moest ik een beetje opvoeden, zodat anderen er weer op zouden kunnen rijden. Later kwam ik bij Renbaan Duindigt terecht. Ik ging niet graag naar school en was al jong heel vaak op de renbaan te vinden. Daar deed ik van alles, ik maakte bijvoorbeeld dravers klaar voor de koers, mocht ze trainen en zadelmak maken. Weer later heb ik bij het Hippisch Centrum in Deurne mijn diploma voor rij-instructeur gehaald. Op mijn negentiende kwam ik Byron tegen in Duindigt, hij was daar tijdens zijn vakantie." Met een lachje: "We maakten kennis en hij is nooit meer weg gegaan."
Al snel deelde Byron Moniques passie voor de Criollo. "Ik kwam het ras tegen toen ik een jaar of vijftien was. Er stond een Criollo in een dure stoeterij, tussen de renpaarden. Eerst lachte ik om dat vreemde kleine paardje, maar de eigenares spoorde me aan erop te gaan rijden. Het was het eerste paard dat ik op de renbaan heb gereden dat precies deed wat ik vroeg. Toen wilde ik ook een Criollo. Ik ging op pad om er één te kopen en kwam thuis met vijf Criollo's." Monique beschrijft het ras als taai en makkelijk om te houden. "Het ras stamt af van de Mustang, het is het originele paard van Zuid-Amerika."
Buitenritten
Thuis kreeg Monique de vraag: "Wie gaat het onderhoud van die vijf paarden betalen? Ik moest snel een excuus verzinnen en zei: ik ga buitenritten doen." Ze voegde de daad bij het woord en kreeg van klanten al snel de vraag: waar kan ik zelf zo'n paard kopen? "Ik ging voor mijn klanten op zoek naar Criollo's."
Momenteel heeft stoeterij Trojano 44 paarden, inclusief de veulens. "De merries en hengsten waar we mee fokken verkopen we niet. De veulens blijven bij ons totdat ze ongeveer drie jaar zijn. We maken ze zelf zadelmak en voeden ze op. Veel mensen weten namelijk niet goed hoe ze met een jong paard om moeten gaan. Ze zien veulens als baby's. Dan staat er een veulen op zijn achterbenen, met zijn voorbenen naar hen te maaien en vinden ze dat grappig en leuk. Ik vind het belangrijk dat de paarden goed zijn opgevoed voordat we ze verkopen, want we zijn al jaren bezig om de naam van het ras op te bouwen."
Het is niet de bedoeling dat mensen de Criollo gaan gebruiken als dressuurpaard. "Je rijdt ze met één hand. Het is een ideaal recreatiepaard. In Argentinië worden ze gebruikt als werkpaarden. Het zijn heel stabiele dieren. Met Engelse volbloedpaarden kun je niet doen wat wij met de Criollo's doen." Dankzij het rustige karakter van de paarden, kan Byron in het zadel de clown uithangen. Dat doet hij dan ook af en toe. "Hij hangt soms ondersteboven op zijn paard." De Criollo is ook heel snel op de korte afstand. Lachend: "We doen vaak tikkertje te paard."