Piet Vermeulen
Een leven lang KNA
Piet Vermeulens stem hapert als hij vertelt over zijn benoeming tot erelid. Zijn ogen schieten vol en zijn handen zoeken vastigheid bij het plakboek vol krantenknipsels van KNA. "Dat ik als eerste in de geschiedenis van KNA nog spelend erelid ben geworden, dat had ik niet aan zien komen." Hij glundert van trots als hij kijkt naar de statige oorkonde die de vereniging liet maken. Op een ereplekje naast de tv staat een bronzen beeldje van een euphoniumspeler met de inscriptie: 65 jaar Piet van de Muziek.
Want dat is Piet. Altijd met muziek en 'de muziek' bezig. De 73-jarige Nieuwpoorter mist maar zelden een repetitie en staat altijd klaar voor Kunst Na Arbeid Nieuwpoort, Langerak Groot-Ammers. Muziek is zijn ultieme uitlaatklep. In de kamer waar hij thuis repeteert prijkt niet voor niets de spreuk: "Zoals de zon de bloem kleurt, zo kleurt de muziek mijn leven." Hij geniet als hij op de euphonium een oude ouverture of statige mars speelt, maar kan de arrangementen met hits van Lady Gaga en Coldplay evengoed waarderen.
Als zesjarig jochie maakte hij kennis met KNA. Hij was aangereden door een auto en lag maanden ziek op bed. Zijn ooms Maarten en Balt Vermeulen speelden bij de fanfare en regelden een serenade. Stond het korps opeens voor de deur. "Ze speelden een mooie mars en ik riep meteen: dat wil ik ook! Sporten kon ik niet door het ongeluk, muziek maken wel." En dus werd Piet in 1951 op 8-jarige leeftijd lid. Aan stoppen heeft hij nooit gedacht. Hij begon op een oude, lekkende althoorn. Dirigent Hoon gaf Piet muziekles in het Veerhuis, de toenmalige verenigingslocatie. Al vrij snel stapte Piet over op de trombone en een jaar of twintig geleden maakte hij plek voor de nieuwe generatie trombonisten en leerde hij euphonium spelen. Naast de vele uren bij KNA speelde hij van 1968 tot 2003 ook bij Tavenu in Schoonhoven en hij speelt accordeon.
Sinterklaas
Misschien was het wel Sinterklaas die de naam Piet van de Muziek introduceerde. Als de muziek er is, is Piet er immers bij. Jaren nam hij tijdens de aubade en intocht van Sinterklaas in Nieuwpoort de dirigentenrol op zich. En dus informeerde Sinterklaas steevast bij 'Piet van de Muziek' om te checken of Zie Ginds Komt De Stoomboot wel in het fanfarerepertoire zat.
Piet van de Muziek werd hij echter vooral door zijn bestuurlijke betrokkenheid. Begin jaren '80 nam hij de voorzittersrol over van zijn neef Wim. "Niemand wilde voorzitter worden, maar de club moet draaiend gehouden worden. Zo dacht ik er toen over, en nu nog steeds. Ik voelde mij verantwoordelijk en dus bood ik aan om voor een jaar voorzitter te zijn. Dat werd een lang jaar." Om precies te zijn: achttien jaar. Jaren waarin Piet's vrouw Tonny het heel wat avonden zonder haar echtgenoot moest stellen en waarbij de telefoon stelselmatig tijdens het avondeten rinkelde. Onder Piets voorzitterschap kwamen er onder andere nieuwe uniformen en werd er bij ondernemers een halve ton ingezameld voor de aanschaf van nieuwe instrumenten.
'Bij KNA is plek voor iedereen, dat vind ik zo mooi'
Vrienden
Nadat Piet de voorzittershamer had neergelegd, bleef hij betrokken. "Ik ben een kritisch lid, ik voel me nu eenmaal verantwoordelijk. Ik kan best fel zijn, maar ik probeer altijd naar oplossingen te kijken. Ik geef niet op, ik stop niet." Dankzij deze doorzettersmentaliteit heeft KNA nog altijd een drumband. Onder de naam 'de trommels moeten blijven klinken' zette Piet zich met de club in om de drumband te behouden. "Want een muziekvereniging zonder drumband, dat kan toch niet. Je moet op straat blijven lopen." Ook zorgde Piet er samen met Peter van Andel en Bart van der Poel voor dat de Vrienden van KNA in 2008 opnieuw een feit werden. Deze club ondernemers steunt KNA financieel. Broodnodig, want een muziekvereniging runnen is geen goedkope zaak. Piet beheert ook de muziekbibliotheek van KNA en is de instrumentendokter. Hij heeft al menig compleet vastgelopen ventiel weer aan de praat gekregen met een sodabadje en wat olie.
Piet glundert als hij over 'zijn' KNA vertelt. "Het is een neutrale club, er is voor iedereen plek. Dat vind ik zo mooi", zegt hij. Onder leiding van dirigent Harry Tazelaar zit het orkest in de lift. "Hij heeft ons echt onder de duim. De sfeer binnen de vereniging is heel goed en het niveau stijgt. De afgelopen twee jaar hebben we een eerste prijs op het festival in Schoonhoven gehaald. Zo'n prestatie viel in het verleden niet mee."
Hij kijkt ook terug op 65 jaar vol bijzondere concerten. In het plakboek dat hij sinds 1964 bijhoudt is menig hoogtepunt vastgelegd. Denk aan: drie weken lang dagelijks musiceren tijdens Nieuwpoort 700, in de orkestbak spelen tijdens een operette in Den Haag en bulderende kanonnen tijdens de Slag van Nieuwpoort in 2008. Maar ook de concerten bij de zustervereniging in België, met zangers spetteren in de feesttent en vanaf een ponton in de Haven spelen.
Hij is ook trots op het verjongde en actieve bestuur, maar heeft ook zorgen. Zo zijn er te weinig leerlingen en moet er binnen afzienbare tijd een nieuwe voorzitter opstaan. En wie neemt Piet's werk voor de Vrienden van KNA en de muziekbibliotheek op termijn over? "Ik word al 74, het is tijd voor de nieuwe generatie, dus ik probeer naar de achtergrond te gaan. Ik ben altijd actief geweest, dat doe je als vanzelf voor je club. Niet met de intentie om ooit geridderd te worden of erelid te worden. Maar het is wel gebeurd. Door het erelidmaatschap sta je er wel even bij stil hoe bijzonder het is. Ik ben 65 jaar lid van de vereniging, maar er zijn mensen die niet eens zo oud worden... Het is echt een heel leven lang KNA."