Marathon als volgende doel
Na een helftje met zijn oude voetbalvrienden en een 3-2 voorsprong stapte de aanvallende verdediger over naar het huidige eerste. En zegevierde uiteindelijk met 4-3. "Een goede wissel", lacht De Groot. "Het was een geweldig afscheid. Mijn nichtje Sanne den Besten (Meerkerk F1) en mijn neefje Maarten Heithuis (Groot-Ammers F7) deden de aftrap. Persoonlijk sta ik niet graag in de belangstelling, maar het deed mij toch wel 'wat' toen ik op enkele schouders van het veld werd gedragen. Ik ontving veel presentjes, waaronder een prachtig glazen beeld van het bestuur. Als je zoiets krijgt, dan heb je het toch wel goed gedaan. Van oud-voorzitter Wim de Koning kreeg ik een stropdas van de club, ook bijzonder."
De Groot wist een gemêleerd team op de been te brengen. "Met Michel van der Weij, Maarten van Gastelen en Tim van Ammelrooij heb ik nog buitendijks gevoetbald. Op een oud veldje trainen en douchen met de tegenstanders. We werden zeven keer achter elkaar kampioen, van de F3 tot aan de D'tjes. Van het kampioenselftal uit 2002 had ik onder anderen Danny en Johan van der Vliet, Ruud Ouweneel en Bas de Vos uitgenodigd. Door goals van Gerrit Middelkoop en Nico Ansink wonnen we toen met 2-0 van SV Noordeloos."
Martin Nobel en Peter van Herk vertegenwoordigden de mannen van de memorabele promotiewedstrijd tegen Peursum in 2010. "We moesten winnen, maar we kwamen snel achter. In blessuretijd scoorde Patrick van der Horst de winnende goal en keerden we na een jaar weer terug in de derde klasse. Het was het eerste jaar onder trainer Ron Vlot."
Baas
Zijn naam is gevallen. "Zonder twijfel mijn beste trainer. Niet voor niets zat Ron afgelopen zaterdag, uiteraard met leider Johan Schep, op de bank. Ron heeft zelf hoog gevoetbald en voelde het goed aan. Hij stond tussen de jongens, maar was wel de baas. Hij haalde mij ook definitief naar de achterste linie, hoewel ik in nood ook voorin inzetbaar bleef. Zoals afgelopen seizoen. Dat ging mij ook goed af. Zo scoorde ik twee keer tegen De Alblas in de met 4-2 gewonnen wedstrijd. Een week later ging het mis. Tegen Focus'07 raakte ik geblesseerd aan mijn hamstrings. Ik besefte gelijk dat dit mijn laatste competitiewedstrijd was. Het was heel vervelend, we degradeerden en ik had niet meer de regie in eigen hand."
Zwart gat
Zijn actieve carrière zit er op. "Ik blijf lid, maar ik heb geen zin om in een lager elftal te spelen. Daarvoor ben ik te fanatiek en zal daar, denk ik, geen plezier uithalen. Ondanks dat het een erg leuk spelletje is, zit mijn tijd erop."
De Groot heeft voor komend voetbalseizoen een ander doel. "Ik heb altijd al een marathon willen lopen en heb mijn zinnen gezet op die van Rotterdam. Daarna zie ik wel verder, waarbij ik niet uitsluit de voetbalschoenen weer aan te trekken. Uiteraard zal ik de bal missen en ga ik heus wel op Gelkenes kijken. Maar zelf spelen, doe ik even niet."
Niet alleen De Groot zal de zaterdagmiddag missen, zijn familie ook. "Mijn vrouw, ouders, schoonouders en zus waren er altijd. Echt altijd, waarvoor dank. Met 30 graden in de zon, maar ook bij uitwedstrijden in de regen en een paar graden boven nul. Mijn vader komt die middag al vissend wel door, maar voor mijn moeder ligt dat anders. Zij valt echt in een zwart gat", knipoogt De Groot, die overigens ooit met zijn vader Cor in het eerste van Groot-Ammers speelde.
"Ik was net vervroegd overgeheveld naar de A-selectie. Mijn vader was oud-keeper en stond bij een bekerwedstrijd in Rijsoord langs de lijn. Onze doelman kwam niet opdagen en toen werd mijn vader gevraagd. Hij was toen al 47 en we wonnen met 0-5. Toen besefte ik dat niet, maar nu merk ik dat zoiets best heel bijzonder was. Een van de vele mooie herinneringen aan de afgelopen 22 jaar. Gelukkig kreeg ik van mijn vrouw een fotoboek, waar ik de afgelopen dagen al met veel plezier in heb gekeken en dat zal ik zeker blijven doen. Maar nu eerst de marathon van Rotterdam."