Dominee Huib Klink 25 jaar predikant in Hoornaar
'Ik heb me altijd een leerling gevoeld'
hoornaar • Vier, vijf jaar. Zolang dacht dominee Klink in Hoornaar te blijven. Na een intensieve periode in de Betuwse plaatsen Meteren en Est hoopte hij op meer ademruimte. "Twee gemeentes betekende dat alles dubbel was: kerkenraadsvergaderingen, catechisatie. Ik heb daar ontzettend hard gewerkt. In Hoornaar wilde ik alsnog het gevoel van een eerste gemeente krijgen, een plek waar je als beginnend predikant kunt landen. Ook ging ik ervan uit tijd te krijgen voor mijn promotieonderzoek. En ik had het gevoel dat het zou klikken met Hoornaar."
Een gevoel dat bleek te kloppen. Na een jaar of vijf kwam er een moment waarop de wegen van Hoornaar en dominee Klink zich zouden kunnen scheiden. "De restauratie van de pastorie was toen in volle gang. Ik heb de kerkenraad gevraagd: 'Als ik nu blijf, moeten jullie voor twee keer in korte tijd een verhuizing bekostigen. Willen jullie dat?'. De reactie was, samengevat, duidelijk: 'We hebben graag dat je blijft.' 'Dan blijf ik ook de eerstkomende vier jaar', reageerde ik. 'Alsjeblieft, doe dat', kreeg ik als antwoord. Het gaf rust, zeker omdat ik graag in Hoornaar wilde blijven."
Wat hem trok in Hoornaar? Dominee Klink betitelt de gemeente als typisch hervormd, zonder al te kerkistisch te zijn. "Een volkskerk met een grote openheid naar randkerkelijke en niet kerkelijke inwoners. Dat sprak en spreekt mij erg aan." De band bleek sterk genoeg om meerdere verzoeken om elders aan de slag te gaan af te wijzen. "Er zijn diverse mogelijkheden geweest, maar er waren altijd redenen om nee te zeggen. Zo kreeg ik het aanbod om met anderen te solliciteren om part-time hoogleraar te worden. Dat zou echter betekenen dat ik deeltijd predikant zou worden en het werk zou verbrokkelen. Bovendien moest ik me dan erg specialiseren. Als predikant heb ik juist de gelegenheid om én een gemeente te dienen én zonder beperkingen te kunnen studeren. Daarnaast ben ik niet theologie gaan studeren om alleen onderzoeker te worden. Mijn roeping als dominee speelde bij deze beslissing zeker een rol. Overigens houd ik de mogelijkheid om nog eens weg te gaan wel open."
Want studeren, dat is de grootste passie van de Hoornaarse dominee. Kennis verzamelen om die vervolgens te gebruiken voor de kerk van Christus, om mensen een houvast te geven in een tijd waarin er maar weinig zekerheden zijn. "Met studeren heb ik het voortdurend steendruk", knikt hij. "Ik heb me altijd een leerling gevoeld. Er is zoveel nieuw materiaal dat ik wil bestuderen om het ten goede te laten komen aan de gemeente in Hoornaar en de kerk in de volle breedte. Deze kennis gaat aan een groot deel van de kerk voorbij; de fundering ontbreekt, het goede goede gevoel is het belangrijkste. De ankerpunten in de christelijke traditie wil ik in de originele grootheid laten zien." Hij vervolgt: "In onze gemeenten ligt de focus van prediking vaak op de vraag of het lijden van Christus ook voor mij geweest is. Zonder iets af te willen doen van het belang van deze vraag mis ik de aandacht voor het grootse perspectief van het grote geheel van het christendom. Het geloof biedt meer dan alleen het individuele aspect."
In de Hoornaarse pastorie woont een erudiet en belezen predikant, die na een intensieve vergadering 's avonds laat ter ontspanning een anderhalf uur de werken van de Griekse filosoof Plato leest. In het Grieks, wel te verstaan. Maar een typische studeerkamergeleerde is dominee Klink niet. Het pastorale werk in zijn gemeente neemt een zeker zo grote plek in. "Er is niets fijners dan 's ochtends me eerst in filosofen als Plato of Kierkegaard of de Griekse tekst van het Oude Testament te verdiepen. Daarna ga ik de deur uit naar mensen die geen letter meer dan noodzakelijk hebben gelezen. Voor mij is dat geen contrast; ik vind het zeker zo heerlijk om met hen in gesprek te gaan. Juist eenvoudige mensen kunnen zo wijs zijn. En als hier een ongelukkig mens binnenkomt en hij of zij na een gesprek door het werk van Christus weer wat houvast in zijn of haar leven heeft gekregen, dat vind ik het belangrijkste van alles. Daar ligt mijn hart."
Geurt Mouthaan