Jubileummarathon op grote hoogte
hoogblokland/nameche bazaar • In november 1999 liep Remon van Goolen in New York zijn eerste marathon. Vele 42.195 meters volgden. Op de meest bijzondere plaatsen en dus moest zijn 25e marathon passen in dat imposante lijstje. De Hoogbloklander slaagde.
Na de start op 5364 meter hoogte in de Himalaya boekte hij aan de voet van de Mount Everest zijn langzaamste tijd ooit, maar daar kon de jubilaris niet mee zitten. "Nou…, toen ik over de finish liep en mijn tijd van 9.04 uur zag, baalde ik wel. Een paar minuten minder drinken of rusten zou een eindtijd met het cijfer 8 betekend hebben. Maar de teleurstelling was van korte duur. Ik bleef onder andere mijn slaapmaatje - een goed getrainde 28-jarige Duitse brandweerman - ruim voor. Opa doet het nog prima", lacht Van Goolen (57).
De avonturier bezocht vanaf de eeuwwisseling alle uithoeken van de hele wereld en was de tweede Nederlander ooit die op alle zeven continenten een marathon achter zijn naam heeft staan. In eigen land voltooide Van Goolen nooit een marathon. "Een bewuste keuze. Natuurlijk is lopen het hoofddoel, maar daarnaast wil ik vooral genieten van de omgeving en de mensen in dat land. Sporten is voor mij een middel om te reizen."
Zijn jubileummarathon moest een speciale worden. En dat werd 'ie. "Al een paar jaar beklim ik ook bergen. De 7 summits (de hoogste bergtoppen op alle continenten – TS) is voor mij niet haalbaar. De beklimming van de Mount Everest is voor mij niet weggelegd. Daarvoor moet je zeer geoefend zijn en maanden in het gebied willen wonen. En dan nog gaat het vaak mis…",
Hoogteziekte
Van Goolen fronst. Onderweg hoorde hij van de Nederlandse slachtoffers op de allerhoogste berg van de wereld. "In een hut ontmoetten we de Indiase expeditie. Van het zestal klimmers keerden er slechts drie terug. Ik ken mijn grenzen en zal nooit ten koste van alles een bepaald doel willen halen. Iets onder de top van de bijna 7000 meter hoge Aconcagua in de Andes kreeg ik last van hoogteziekte en bevroren vingers. Uiteindelijk heb ik de top niet beklommen. In Alaska ben ik er niet eens aan begonnen, toen ik hoorde dat vier Japanners waren verongelukt. Ik heb direct het vliegtuig naar huis genomen."
De hoogste marathon ter wereld was te doen, maar vergde een grote inspanning. "De combinatie van eerst tien dagen klimmen naar het Everest Base Camp, slapen in een tentje en vervolgens met 150 deelnemers over gevaarlijke bergpassen ruim 42 kilometer 'hardlopend' 1900 meter dalen, maakte het geweldig zwaar. Je knapt er inderdaad niet van op…"
Theo Sprong