'Een voettocht brengt je terug bij de basis'
Een pelgrimstocht naar Rome
giessenburg/hoornaar • Yvonne van den Akker uit Giessenburg wilde al jaren de pelgrimsroute naar Santiago de Compostella gaan lopen. Maar toen vriendin Gerda Klink uit Hoornaar haar vroeg in etappes naar Rome te wandelen dacht ze: 'Ach, wat kan het mij schelen, dan ga ik toch naar Rome?'
In juni 2014 bezochten ze in Utrecht een dag van de Vereniging van Pelgrimswegen naar Rome, met nog enige aarzeling. Na die dag kwam Gerda thuis met een rugzak en nieuwe wandelschoenen. Lachend vertelt ze: "Mijn man zei: 'Het gaat dus door?' Ik zei: ja, het gaat door. Hij had zich afgevraagd of het wel vertrouwd was, twee vrouwen alleen. In Utrecht hadden we dat nagevraagd. Ze zeiden: er zijn zelfs vrouwen die helemaal alleen gaan, het kan goed."
Gerda en Yvonne volgen de Via Francigena, een oude pelgrimsroute van Canterbury naar Rome. De tocht werd beschreven door de Engelse aartsbisschop Siegeric in het jaar 990. Gerda: "Je loopt nu om, er liggen natuurlijk snelwegen en dergelijke, maar er zijn mooie paden die ongeveer parallel lopen."
Overnachtingen
Je hoeft hen maar één vraag te stellen en ze branden los, bijna over elkaar heen buitelend met hun verhalen, over een overnachting bij een vriendelijke pastoor in Zwitserland, een logeerplek in een klooster en in een luxe B&B in Frankrijk, waar ze scampi's kregen en door de gastheer met een Jaguar werden opgehaald, zonder dat het echtpaar er iets voor wilde hebben; de gasten moesten maar iets in de kerkenzak doen. Over lange dagen lopen in de stromende regen, prachtig landschap, mooie kerken en lekker eten, de vele hartelijke mensen die ze ontmoeten, over het dorpsfeest in het Zwitserse Saint Maurice waar ze ook de wijding van een nieuwe abt bijwoonden en genoten van prachtige koorzang. En over hun keuze voor Rome. Gerda: "Het christendom in Europa is vanuit Rome verspreid. De kerkgeschiedenis ligt daar op straat. Het is een prachtige stad, heel cultureel, en de mensen zijn aardig." Gerda: "En het eten is er lekker."
De route is 2000 kilometer. Gerda: "In het begin dacht ik: dat redden we nooit. Maar we zijn nu in de buurt van Milaan. We lopen dagelijks een uur of zeven à acht, gemiddeld 25 kilometer." Als ze volgens plan in de eerste week van augustus in Rome aankomen, zien ze de stad niet voor het eerst. Allebei bezochten ze de stad al meerdere keren. Maar te voet erheen gaan is anders. Yvonne: "Je kunt dingen zo goed in je opnemen. Het is ook anders vanwege de ontmoetingen die je hebt. En het is zó mooi." Gerda: "Een voettocht brengt je terug bij de basis." Yvonne: "Ik ben de zeventig gepasseerd. Onderweg denk ik na over de vraag: hoe richt je het laatste deel van je leven op z'n best in?" Gerda: "Je krijgt creatieve ideeën onderweg."
Bidden
Ze legden al eerder lange afstanden af samen, liepen bijvoorbeeld het Pieterpad, dwars door Nederland van Pieterburen naar de Sint-Pietersberg. "De religieuze component maakt deze tocht anders", zegt Gerda. "We overnachten vaak bij christenen, je krijgt iets mee van de kerk van alle plaatsen en alle tijden." Yvonne is katholiek, Gerda is protestant. Regelmatig praten ze over hun geloof en als ze na een dag wandelen in een plaats aankomen waar de kerkklok luidt, gaan ze ter kerke. Yvonne: "Het gebeurde op een zondagmorgen na een viering dat een vrouw ons terug riep en vroeg voor haar en mensen waar ze zorgen over had te bidden in Rome. Natuurlijk doen we dat." Gerda: "Voor ons maakt het niet zoveel uit waar je bidt, voor haar wel."
Binnenkort vertrekken ze weer, naar Robbio. Yvonne: "Het is altijd weer spannend waar je komt te slapen. In Utrecht zeiden ze tegen ons: je moet het nemen zoals het komt." Hun familie leeft met hen mee. Yvonne: "Ze willen straks naar Rome komen met gladiolen."
Anne Marie Hoekstra