'Het was erg cool in het noorden van Zweden'
Lara op wintersport met ome Mark
hoornaar • Lara Minnebreuker was afgelopen week even niet op school. De schoolleiding van het Camphusianum uit Gorinchem gaf haar buitengewoon verlof om met haar ome Mark, uit het Brabantse Waspik, op wintersportvakantie te gaan in het noorden van Zweden.
"Onder de voorwaarden dat mijn cijfers goed bleven en ik een presentatie wil houden voor de klas, mocht ik mee", vertelt de dertienjarige Lara daags na terugkomst en nog nagenietend van het Noorderlicht.
Mark Kleinloog (46) is een ervaren wintersporter. "Met mijn vrouw Inge ben ik al vijf keer in Scandinavië geweest. In de verse sneeuw waan je je rond de Kebnekaise (de hoogste bergtop van Zweden – TS) helemaal alleen op de wereld. Een jaar geleden zag ik een filmpje op YouTube van een Amerikaanse avonturier die op zijn verre reizen zijn dochters erg mist. Op een volgende reis nam hij een van zijn dochters mee."
Expeditie
Mark, zelf geen kinderen, stuurde de opname naar Lara. "Ik vond het gelijk te gek, maar dan niet een georganiseerde wintersportvakantie in Finland. Een ware expeditie wilde ik, zoals mijn oom dat wel vaker deed. Ik heb haar gewaarschuwd, dat het dan niet echt een vakantie zou worden. Hard werken en afzien. Soms ook een huilbui als er een tegenslag moet worden verwerkt of als Hoornaar wordt gemist", aldus Mark, die zelf ook nog wel even na moest denken over de consequenties en de verantwoordelijkheden.
Klik
Lara gaf haar oom ongetwijfeld een duwtje in de rug. Zo trainde de voetbalster van SteDoCo D4 in de sportschool. "Om mijn armspieren en vooral mijn bovenbenen te trainen. Thuis deed ik ook mijn oefeningen. Verder was er een trainingsweekend in de Biesbosch en begin van dit jaar zijn we samen een paar dagen naar de Ardennen geweest", weet Lara.
"Niet alleen voor de conditie en de fysieke test met acht kilo bepakking, maar ook om te kijken of we samen de juiste klik hadden", vult Mark zijn nichtje aan. Vrijdag 18 maart vertrok het duo.
Min 22
Lara kon, na een korte training op zaterdagmiddag in Nikkaluokta , direct aan de bak. "De vele trainingen hebben mij natuurlijk wel geholpen. Maar in tegenstelling tot de Ardennen, lag er in Zweden meters sneeuw en vroor het overdag wel vijftien graden. 's Nachts was het met min 22 nog kouder", blikt ze terug.
"De eerste dagen kon er door de ijzige onderlaag nauwelijks snel worden gelanglauft. Af en toe deden we soort vloerbedekking onder de ski's. Je gleed daardoor bergopwaarts minder snel weg, maar met twee kilometer per uur schoot het niet echt op. Toch bereikten we elke avond, na ruim zes uur sporten, de volgende hut. Waar we zelf moesten koken, na eerst de kachel te hebben opgestookt."
Blessures bespaard
Gelukkig bleef de jonge Hoornaarse bespaard van blessures en materiaalpech. Lara's lach vraagt om een uitleg. "De satelliettelefoon begaf het na de eerste dag en dus was contact met Hoornaar niet meer mogelijk. 'Lekker rustig'. Maar toen op een middag mijn oom in een boom hing, schrok ik wel. Al snel zag ik dat het niet ernstig was en vond ik het wel grappig. Helaas was de binding van zijn ski gebroken en hadden we onverwachts een rustdag, die we gebruikten om te sleeën en te vissen onder het dikke ijs. We hebben niets gevangen, maar zo'n vakantie is wel erg cool."
Moe maar voldaan, landden Lara en Mark zondagavond weer op Schiphol. Paasmaandag dook de jonge Hoornaarse weer in de studieboeken, want door de bijzondere vakantie had ze nog wel wat huiswerk in te halen..
Theo Sprong