'Veel mensen komen met het hoofd naar beneden de winkel in'
Prijs voor vrijwilligster Wil Krielaart
hoornaar • Dankzij Wil en haar team van vrijwilligers werden in de afgelopen tien jaar ruim 1300 uitkeringsgerechtigden gekleed 'for succes'.
De erkenning is bijzonder: in vijftien jaar tijd werd de award pas één keer eerder uitgereikt. Bij de prijs hoort een fraai beeldje, waar de Hoornaarse vrijwilligster erg blij mee is. Ook kreeg ze een oorkonde waarin staat dat haar bijdrage ertoe heeft geleid dat cliënten in Gorinchem en omstreken met meer zelfvertrouwen een plek veroverden op de arbeidsmarkt. Wil vertelt: "Je kunt een eerste indruk bij een sollicitatie nooit over doen. Daarom krijgen onze klanten ook een bon voor de kapper en geven we workshops over het goed voeren van een sollicitatiegesprek. We helpen hen om zo zichzelf zo representatief mogelijk te presenteren."
Meer eisen
Ze wordt in maart 75 jaar en droeg haar taak over aan opvolgster Wilma Hamstra. "De taak werd steeds groter, Dress for Succes Nederland stelt steeds meer eisen. Je moet bijvoorbeeld actief zijn op social media en dat interesseert mij weinig. Ik vond het tijd dat een jonger iemand het overneemt." Snel voegt ze eraan toe: "Ik ben nu wel op zoek: wat wil en kan ik nog?" Gedecideerd: "Ik wil geen verantwoordelijke functie. En ik wil er zelf iets aan hebben."
Wil Krielaart groeide op bij ouders die haar leerden dat ze om zich heen moet kijken. "Mijn ouders hebben me gestimuleerd om iets te doen voor een ander." En dat deed ze. Ze richtte de gymnastiekvereniging in Schelluinen op, zat in het bestuur en de jury. Ongeveer zes jaar lang zat ze bij de Stichting Vrouwenraad Gorinchem, die een bijdrage probeerde te leveren aan emancipatie door onder andere workshops te geven voor pech onderweg. Met de bar-opbrengsten van deze stichting kon de start van Dress for Succes worden bekostigd. Verder bood ze bij de SOS Telefonische Hulpdienst een luisterend oor aan mensen die daarom verlegen zaten.
Ze was in Schelluinen de eerste moeder van jonge kinderen die (parttime) ging werken. "Het hele dorp sprak er schande van. Terwijl de jongste al naar de kleuterschool ging. Ik ben dertig jaar administratief medewerkster geweest bij Stigterstaal."
Haar vrijwilligerswerk nam ze net zo serieus als haar betaalde baan. "Als coördinator van Dress for Succes moet je er zijn als de winkel open is. Elke woensdag en donderdag was ik aanwezig." Dat was nodig. "We hebben agressieve mensen in de winkel gehad, die meer wilden dan ze kregen en bleven drammen. Ook kunnen verhalen je erg raken, vrijwilligers moeten daarover kunnen praten. Daarom waren we altijd met minimaal twee vrijwilligers in de winkel." Ze deed veel mensenkennis op en leerde steeds beter hoe ze met lastige klanten moest omgaan. "Je moet afstand houden van mannen die toenadering zoeken, geen kraag netjes doen."
Fijngevoeligheid is een vereiste voor medewerkers van Dress for Succes. "Veel mensen komen met het hoofd naar beneden de winkel in. Ze schamen zich, komen zonder portemonnee. Niemand vindt dat prettig. Mensen die in de schuldsanering zitten, komen ook bij ons. Ze moeten leven van 20 euro per week." De doelgroep is divers. "Er komen ook universitair geschoolden bij ons, vaak hoogopgeleide buitenlanders die slecht Nederlands spreken. We hebben een arts, een advocaat en een rechter in de winkel gehad. Tien à 15 procent van ons klantenbestand is hoogopgeleid."
Ontroerend
Met veel plezier kijkt Wil terug op al het vrijwilligerswerk dat ze deed. "Ik heb er veel voldoening uit gehaald. Het was mooi om mensen dankbaar de deur uit te zien gaan. Ook heb ik veel goede gesprekken gevoerd met klanten. Daar doe je het voor. Het allermooist vond ik de modeshows die we hebben gegeven bij de Avelingengroep, met hun eigen mensen. Ze werden ook opgemaakt en gekapt en ze straalden. Collega's zeiden: 'O, wat zijn jullie mooi!' Het was ontroerend."
Anne Marie Hoekstra