Op appelkistjes naar uitduel
"Dat kun je wel zeggen", lachen de krasse tachtigers. Van Oort is al 70 jaar lid van vv Ameide, Sprong een zelfde periode van vv Schelluinen. "Net na de oorlog was alles op de bon. Ik voetbalde op kistjes van een soldaat die naast ons was ingekwartierd. Toen we waren bevrijd, liet hij ze staan. Ik was er blij mee, want ondanks de stalen neuzen kon ik voetballen", herinnert Klaas (86) zich.
"Ik had een blauw shirt, maar mijn voetbalbroek was door mijn zus Anna gemaakt van genummerde meelzakken die door de Engelsen bij een voedseldropping naar beneden waren gegooid. Bijna al mijn medespelers liepen met allerlei nummers en letters op hun broek", vult Freek (82) aan.
VV Ameide werd opgericht in café-hotel Het Fortuin. "Voor de oorlog werd er bij ons al gevoetbald door ROHDA op een terrein naast de begraafplaats aan de Broekseweg. De jongens van Recht Op Het Doel Af hebben vv Ameide opgericht. Vanwege de hoge huurkosten moesten we op zoek naar een ander veld en dat vonden we uiteindelijk in de uiterwaarden aan de Lek in Tienhoven. Daar hebben we tot 1980 gespeeld. In de begintijd speelden we onze thuiswedstrijden bij het gastvrije Meerkerk en Lekvogels."
Bij vv Schelluinen van hetzelfde laken een pak. "Bij de oprichting in het café van Jan Willem de Bruijn op de Buurt was ik niet aanwezig. Met mijn twaalf jaar was ik te jong. Een maand later werd ik lid van Door Oefening Sterk, dat later werd veranderd in vv Schelluinen. In het begin voetbalden we als junioren tegen speeltuinverenigingen uit Gorinchem. Ook wij hadden geen eigen terrein en weken uit naar Peursum, dat toen nog in het Oudkerkse bos voetbalde. Op mijn zestiende stond ik in het eerste elftal en ik heb daar ruim 20 jaar in gespeeld. Ik begon als rechtsbinnen en op latere leeftijd zakte ik naar de achterste linie als stopperspil", weet Freek, ook goed voor een aantal wedstrijden in het districtselftal.
Klaas schiet in de lach. "Dat waren nog eens tijden. Met vijf man in de voorhoede, nu is het precies andersom. Ons seizoen begon trouwens in maart en duurde tot september."
"Met Schelluinen heb ik ooit 75 competitiewedstrijden achter elkaar gespeeld. We werden in 1953 kampioen in de onderbond en promoveerden naar de grote KNVB. Die hadden een wintercompetitie. Ze waren al twee wedstrijden onderweg, waardoor wij gelijk moesten inhalen. Het werd een zwaar seizoen, we degradeerden en konden weer aan de bak in de regionale zomeravondcompetitie", verhaalt Freek.
"In het begin waren er nog geen bussen, laat staan personenauto's. De uitwedstrijden in de omgeving bezochten we op de fiets. Moesten we een stukje verder, dan regelden we een vrachtwagen uit het dorp en zaten we op appelkistjes achterin", geniet Klaas na. Uiteraard hebben de mannen ook tegen elkaar gespeeld. "Niet veel hoor", zegt Klaas. "Wij stonden meestal een paar klassen hoger dan Schelluinen."
"Toch heb ik ook nog aan de Lek gevoetbald. Ik stond als mager jochie tegenover zo'n grote rode krullenbol", herinnert Freek zich nog als de dag van gisteren. "Ja, dat was Gijs Grootendorst die stond altijd voor mij en dat was als keeper wel lekker."
De mannen van het eerste uur halen de ene na de andere herinnering op. "Vroeger was niet alles beter, wel gezelliger en clubliefde bestond nog. Het is nu allemaal professioneler geworden. Maar wij hadden wel als een van de eerste clubs stromend water", vertelt Klaas met pretoogjes.
"Haha, het water in de Lek. Op Meerkerk had men ook stromend water, daar hadden ze een watervat op het dak staan. Je moest wel de eerste zijn, het was snel op."
'Vroeger was niet alles beter, wel gezelliger en clubliefde bestond nog'
Freek doet ook nog even een duit in het oude voetbalzakje. "Wij pompten water uit de sloot en daar wasten wij ons mee. In Waardenburg was dat niet anders, maar dan moest je niet winnen. Want dat werd er niet voor je gepompt."
"Wij hadden 70 jaar geleden geen trainer en verlichting ontbrak. Later gaf een speler van SVW, Unitas of Leerdam Sport voor vijf gulden per week een training. Als het slecht weer was, dan trainden we in het oude dorpshuis of liepen we Giessen-Nieuwkerk rond en deden we bij een lantaarnpaal rek- en strekoefeningen", lacht Freek.
De mannen zagen hun club groeien en hebben daar beiden hun steentje flink aan bijgedragen. Klaas was ruim dertig jaar bestuurslid, waarvan 19 jaar voorzitter. Hij al bijna 25 jaar erevoorzitter van Termei, drager van de gouden KNVB-speld en is, ook voor zijn vele verdiensten in de politiek, Ridder in de Orde van Oranje-Nassau en ereburger van Zederik.
Freek was geen bestuurder, meer een doener. Met het erelidmaatschap van vv Schelluinen, een zilveren speld van de KNVB en een lintje van de Koningin is de schoorsteenmantel van huize Sprong ook aardig gevuld.
Klaas en Freek weten als geen ander hoe belangrijk vrijwilligers zijn. "Dé kracht van de vereniging. Wij hebben er hard voor moeten knokken, maar wat zijn we blij dat ons werk in stand wordt gehouden."
En nu maar hopen dat ze beiden nog jaren mogen genieten van hun vv Ameide en vv Schelluinen.