Gerrit Bliekendaal uit Meerkerk zonder zijn Trudie de Alpe d’Huez op

MEERKERK • Op 13 augustus 2021 overleed zijn Trudie aan de vreselijke ziekte kanker. Na vier eerdere succesvolle deelnames aan de Alpe d’HuZes en twee Corona-jaren had Gerrit Bliekendaal de moed verloren. Toch stapte de 71-jarige Meerkerker in het voorjaar weer op de fiets en ‘viert’ hij donderdag 2 juni zijn lustrum.

“Ik reed nog op de bus bij Arriva. Een dag voor kerst 2014 kregen we het bericht dat Trudie botkanker had. Onze wereld stortte in”, herinnert Gerrit zich als de dag van gisteren.

Via collega’s kwam de geboren Utrechter in contact met de Gorcumse sportschool Living Well. 

“Mij werd geadviseerd om mijn woede en verdriet weg te trappen. Tijdens de spinninglessen is dat gelukt. Dat was ook wel nodig, want als buschauffeur zat ik heel de dag. Met bretels hield ik mijn broek op. Ik woog meer dan 100 kilo.”

Een plekje geven
Gerrit gaf de ziekte van zijn vrouw een plekje. “Na een operatie aan haar kaak, drie chemokuren en 35 bestralingen waren we een half jaar verder. Maar ze leek, hoewel eten gevoelig bleef, de ziekte te hebben overwonnen. Ondertussen had ik een berenconditie. Het bestrijden van kanker kost heel veel geld. Het Koninklijk Wilhelmina Fonds kon wel donateurs gebruiken.”

En dus meldde Gerrit zich aan bij de Alpe d’HuZes. We schrijven inmiddels april 2016.

Zo trots als een pauw
“Trudie was zo trots als een pauw toen ik net voor mijn pensioen voor het eerst een racefiets kocht. Een tweedehandsje, want ik moest ervaren of ik wielrennen wel leuk vond.”

“Mijn collega Peter van Bavel leerde mij op- en afstappen. Ik moest altijd lachen om die mannen in die gekke pakjes op schoenen, waar je niet normaal op kan lopen. Mafkezen vond ik ze.”
Maar het virus kreeg Gerrit te pakken. “Toen ik voor het eerst die beroemde berg zag, werd ik emotioneel en dacht nooit de top te halen. Maar het lukte, twee maanden na de aankoop van de fiets reed ik in 2016 zelfs twee keer naar boven.”

“Gesteund door lieve collega’s, vrienden, familie, buren en heel veel oude bekenden uit onze Utrechtse horecatijd haalde ik ook nog veel geld op voor het KWF. Met fietsmaatje John van Eck uit Vianen aan mijn zijde. Natuurlijk stond Trudie ons bij de finish op te wachten.”

Lustrum
Gerrit pinkt wat traantjes weg, kijkend naar de mooie foto’s van hem en zijn ‘allessie’ waar hij meer dan 50 jaar mee was getrouwd. “Trudie is vier keer getuige geweest van mijn deelname. Door de Corona-pandemie werd het festijn twee keer afgelast, mijn vijfde editie werd even zovele keren uitgesteld. Ik wist dat ik in 2022 mijn lustrum zou rijden.”
Maar... Trudie kon de ziekte niet overwinnen.

“Tot overmaat van ramp kreeg ze ook nog een herseninfarct, waar ze wel knap van herstelde. Toch overleed ze afgelopen zomer, 13 augustus. Het ging niet meer. Ze was ook angstig, met haar wang tegen mijn wang is ze ingeslapen.”

Niet meer gemotiveerd
“De zin om te fietsen was ik volledig kwijt. Ik ben een mensenmens, de lust om in mijn uppie verder te leven was weg. Ook mijn concentratie. Onderweg met mijn fietsmaten was ik niet meer gemotiveerd. Mijn hoofd zat vol en in het peloton ging ik fouten maken, het werd te gevaarlijk op de fiets.”

In de schuur
De tweewieler belandde in de schuur. Elke dag brandde de verdrietige Gerrit een kaarsje bij haar foto. “Begin dit jaar zag ik, net als in onze verkeringstijd, weer haar sproetjes rond haar mooie neusje. Vanaf die dag heb ik de lach weer terug. Ik kan weer genieten. Nadat Wim Zwiers van WTC Glasstad Leerdam mij belde om een rondje te rijden, heb ik elke dag weer op de fiets gezeten. Het maakt mij weer sterk”

Flinke opgave
Gerrit is er klaar voor. “Het eerste doel van 2500 euro is bereikt. Als het bedrag wordt verdubbeld, wil ik proberen ook mijn beklimmingen van drie naar zes te verhogen. Dat wordt een flinke opgave, maar ik ga mijn best doen.”

“Het getal 11 is voor ons zeer speciaal. 11 heeft geen geluk gebracht en een prijs hebben we er ook nooit op gewonnen. Maar als voorbereiding op de beklimming wil ik samen met mijn vriend Johan Walhout op onze eerste trainingsdag in bocht 11 as uitstrooien. Als ik dan op donderdag 2 juni met nog meer renners naar boven rijd, dan kijk ik even naar mijn Trudie.”

Theo Sprong