Albertina uit Leerdam switcht van baan in de zorg naar werken als postbezorger
Algemeen
564
keer gelezen
LEERDAM • De werkdruk in de zorg is hoog. En mede daardoor is de uitstroom in die sector groot. Ook Albertina besloot wat anders te gaan doen.
Iedereen krijgt in haar of zijn werkzaam leven wel eens te maken met de gedachte: ‘Wil ik wat ik nu doe tot mijn pensionering doen, of ga ik op zoek naar ander werk? Ook Albertina Krul–Bouman uit Leerdam stelde zich drie jaar geleden de vraag: “Ga ik door als zorgverlener of ga ik iets anders doen.”
Afwegend wat er de laatste jaren allemaal in de zorg was veranderd, waardoor de werkdruk voor de zorgverleners erg groot was geworden, besloot zij het roer totaal om te gooien en te solliciteren naar een baan als postbode.
Binnen twee weken na haar besluit liep Albertina al met een fietstas vol post door de straten van wijk West in Leerdam. Heel iets anders dan mensen verzorgen, wat zij ruim 15 jaar met veel liefde en passie heeft gedaan.
Roeping
Albertina vertelt over deze opmerkelijke verandering van werk: “Zorg is een soort roeping. Met veel passie en liefde ben ik de zorg ingegaan. Daarvoor heb ik jaren bij de ECI gewerkt maar toen ik mijn moeder tijdens haar ziekte verzorgde, kwam ik erachter dat dit is wat ik wilde. Ik wil voor mensen zorgen. Dus solliciteerde ik bij Rivas, waar ik snel werd aangenomen.
“Ik ben begonnen als huishoudelijke hulp, maar nadat ik de opleiding tot verzorgende had afgerond, kon ik in de verpleegzorg verder. Het gaf mij veel voldoening dat ik iets voor mensen kon betekenen. Je bent meer dan iemand die je komt wassen en aankleden. Mensen kijken naar je uit want ik had te maken met veel eenzame ouderen en die wilden naast de verzorging ook graag een praatje maken.”
“Hoe langer je bij iemand kwam, hoe vertrouwelijker de onderwerpen van gesprek werden. Ik merkte dat dit zeer belangrijk voor de cliënten was. Zeker als de cliënt alleen was of geen kinderen had. Deze mensen wilde ik juist extra zorg en aandacht geven, maar door alle bezuinigingen in de zorg kreeg ik steeds meer cliënten in minder tijd te verzorgen. Een half uur douchen werd twintig minuten.”
“Op het laatst was het gewoon je werk doen, het liefst zo snel mogelijk en door naar de volgende. En dat wilde ik niet. Ik had heel veel moeite met die veranderingen. Mensen merkten gewoon dat je gehaast was omdat de werkdruk steeds hoger kwam te liggen.”
Hoofd, hart en handen
“Op een gegeven moment dacht ik: ‘Dit verdienen die mensen niet. Ik wil er gewoon voor hen zijn als ze me nodig hebben. Dat was voor mij het signaal om iets anders te gaan doen. Maar wat vond ik het jammer dat ik dat besluit moest nemen. Daar moeten de beleidsmakers eens aan denken.”
“Als ik zie hoe de zorg er nu uitziet, zou ik er niet meer naar terug willen. Maar ik zou het fijn vinden als mensen die nu in de zorg werken over zichzelf waken. Blijf plezier hebben in de zorg want het is een zeer gewaardeerd vak! Het is werk met je hoofd, hart en handen.”
“Je moet niet willen bezuinigen op de zorg want mensen moeten langer thuis blijven wonen, maar worden steeds minder stabiel. Zo hoor je als regering niet met zorg om te gaan. Je kunt geen druk blijven uitoefenen op zorgverleners, geef mensen tijd om goede zorg te kunnen verlenen. En er moeten veel meer mensen op de vloer bijkomen!”
IJsje
Over haar werk als postbode is Albertina erg positief: “Het is machtig om te doen. Heerlijk om iedere dag buiten te zijn. Je hoeft niet naar de sportschool en je werkt toch iedere dag aan je conditie, ongeacht het weer. Alleen regenweer vind ik iets minder. Regen is nooit leuk, want je wordt er niet alleen nat van, maar je moet er ook voor zorgen dat de post droog blijft.”
“Wat er zo leuk is aan postbezorger? Je bezorgt niet alleen de post, maar je maakt ook een praatje met de mensen die je tegenkomt en je signaleert het als er iets mis is. Je komt zoveel dingen tegen, zoals een sleutel die nog in de buitendeur zit. Of als ik iemand die iedere dag voor het raam zit te zwaaien een paar dagen mis, dan bel ik gerust aan om te vragen of er iets is.”
“In de drie jaar dat ik dit werk doe heb ik geleerd dat post krijgen voor mensen erg belangrijk kan zijn. Sommigen zitten echt al op de uitkijk of ik er al aankom. Wat het werk ook leuk maakt, is dat wanneer het warm weer is mensen een ijsje aanbieden of even je Dopper vullen. Ook hangen mensen soms iets lekkers aan de voordeur. Ik zie mij dit werk wel tot mijn pensionering doen.”