Herma van der Kamp bij het prikbord met geboortekaartjes.
Herma van der Kamp bij het prikbord met geboortekaartjes. Foto: Levien Vermeer

Herma van der Kamp viert 35-jarig jubileum als verloskundige in Leerdam

Algemeen 2.442 keer gelezen

LEERDAM • Verloskundige Herma van der Kamp zag in vijfendertig jaar veel veranderen in haar vak.

Uit enkele tientallen sollicitanten werd ze door de legendarische Leerdamse ‘zuster Croon’ uitverkoren om diens verloskundigenpraktijk over te nemen in het jaar 1986. Herma van der Kamp-Nijhof (58) heeft die kans met jeugdig vertrouwen gegrepen: “Ik had er gewoon zin in om vol van start te gaan en mijn droom waar te maken.” 

Ze is de oudste van drie, en wilde van jongs af aan al kraamhulp worden. “Maar dat vond mijn moeder niet zo’n goed idee. Die zei: als kraamhulp moet je ook huishoudelijk werk doen en jij hebt al moeite genoeg om je eigen kamer op te ruimen. Je kunt beter verloskundige worden.” 

Herma had geen plan B, dus heeft ze haar moeders advies opgevolgd. “Na één jaar HBOV verpleegkunde als soort tussenjaar na de middelbare school, ben ik in één keer ingeloot voor de verloskundigen opleiding.” 

Vorige week heeft ze haar vijfendertigjarig jubileum gevierd met collega’s Nannie van Iperen en Arma Kaan en hun drie waarneemsters. “Eén van hen, Esther Vollmuller, heb ik zelf nog op de wereld helpen brengen”, zegt ze lachend. De dames begeleiden zo’n driehonderd bevallingen per jaar. Herma werd destijds niet ingewerkt. “In de nacht voordat ik de praktijk overnam, deed zuster Croon nog twee bevallingen. En om 8 uur de volgende morgen zat ik achter het bureau.” 

Man
Zuster Croon werkte zesendertig jaar alleen, en had zo haar gewoontes, herinnert Herma zich. “Als de man meekwam, werd die naast de wasbak gezet in de spreekkamer. Ze zei tegen mij: ‘wat vind jij er nou van dat de man meekomt, die is toch niet zwanger?’ Maar ik vond dat niet meer dan normaal. Gelukkig zijn mannen nu betrokken bij het hele proces van zwangerschap en bevalling, dat is een verrijking.”

Er veranderde nog veel meer in haar vak, vervolgt Herma: “Zuster Croon had in haar tijd geen middelen om direct opgeroepen te worden. Ik begon met een pieper via de dokterscentrale, en daarna kwam natuurlijk het mobieltje.” 

Verder is het prenatale onderzoek enorm uitgebreid, vertelt ze. “De termijnecho met 11 weken doen we om de uitgerekende datum te bepalen en voor de medische echo’s met 13 en 20 weken hebben we een gecertificeerde echoscopist in huis.”

Bevallen met keiharde muziek
Herma is net zolang getrouwd als dat haar praktijk bestaat. Het echtpaar had een klein ‘raakvlakje’, zoals ze het noemt. “Hij werkte bij een drukkerij, waar onder andere geboortekaartjes gemaakt werden.” Die zijn overigens aan trends onderhevig. “Zoete Anton Pieck-taferelen en pentekeningen zijn uit, donkere kleuren zijn in.” 

Vernoemen komt nog wel voor, zegt Herma, maar: “De roepnaam is meestal modern en kort en niet perse Hollands.” 

Vroeger beviel je in bed, punt, merkt ze op. “Nu gaat de bevalling naar eigen wens, op een baarkruk, in bad, bij kaarslicht en met zachte, of juist keiharde muziek. Alles kan in principe, mits er geen medische indicatie is. Ik zeg altijd: de zwangere is de dirigent, de andere partijen zijn de orkestleden.” 

Over het douchen na de bevalling was in het begin nogal eens discussie. “Ik vond het prima dat de vrouw na de bevalling, als ze even bijgekomen was door wat te eten en drinken, onder de douche ging, maar daar kon niet iedereen zich in vinden. Men had gelezen of gehoord dat het slecht was voor je lichamelijk herstel.” 

Onvoorspelbaarheid
Ze hoeft niet lang na te denken bij de vraag wat ze het leukst vindt aan haar beroep: “De diversiteit en de onvoorspelbaarheid. Ik houd niet van de negen tot zes mentaliteit, dus laat mij maar ‘s nachts m’n bed uitspringen. En dat gaat nog steeds prima. Ik vind het fantastisch mensen te mogen bijstaan in hun eigen kracht op het mooiste moment van hun leven en ze het vertrouwen te geven dat ze het zelf kunnen, terwijl ik goed blijf observeren om zo nodig een eventuele interventie te kunnen plegen.”

Ze ziet er nu al tegenop om te stoppen: “Ik kan niet geloven dat het over tien jaar al over is.”

Levien Vermeer

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Download onze app

Heb jij de app van Het Kontakt al?

Al het nieuws uit jouw regio
Direct op de hoogte
Gratis downloaden

Download onze app

Heb jij de app van Het Kontakt al?

Al het nieuws uit jouw regio
Direct op de hoogte
Gratis downloaden