De column van Johan Cahuzak: Windmolen

Windmolen

Of jullie een naam voor een van de drie kolossale windmolens willen verzinnen. Ze worden fraai ingepast in het landschap. Dus onthoud waar ze komen: langs de A2. Ik heb nagedacht over een goede naam en ik kom voorlopig op Piet Snot.

Ik zie ook wel dat het warmer wordt op aarde. Als schaatser op natuurijs ben ik immers een van de slachtoffers. En ik sluit niet uit dat de mens schuldig is. Maar ik zie een paar ontwikkelingen die mij argwanend maken.

We hebben in dit land de klassieke godsdienst vervangen door het geloof in Groen. Er zijn bijeenkomsten, heilige boeken, bekeringsverhalen, verlossing, zonde, schuld, schaamte, kortzichtigheid, aflaten en natuurlijk ook schijnheiligheid en fundamentalisme.

Internationaal is het trouwens ook diep huilen met de pet op. Ik noem ongelovige staten als India, China, de VS en Rusland. Toevallig ongeveer 80 % van de wereld.

En ik weet dat je soms tegen beter weten in moet geloven. En ik maak me echt zorgen over de toekomst van ons nageslacht. Maar ik geloof die drie molens nog niet. Het zou zomaar symboolpolitiek kunnen zijn. Ik sluit niet uit dat we ze over tien jaar beschaamd weer weghalen.

Zouden we nu, vijftig jaar verder, bijvoorbeeld niet eens open moeten praten over kernenergie? Maar misschien ben ik nou wel Piet Snot.

Johan Cahuzak