De column van Johan Cahuzak: BOA

BOA

Ben ken ik al sinds begin jaren negentig. Hij was toen jongerenwerker in het westen des lands en een van de eersten die mij boekte met mijn educatieve cabaretvoorstelling. Terzijde: hij koos mij omdat ik het goedkoopst was. We zijn bijna dertig jaar verder en we werken nog steeds samen: "Je bent wel duurder geworden."

Ben is al jaren Buitengewoon OpsporingsAmbtenaar. Wij praten veel over zijn werk. Ik ben dus redelijk thuis in de boa-wereld en ik weet dat het daar net een kerk is: er zijn rekkelijken en preciezen. Ik heb respect voor deze mensen en hun werk en ik bejegen ze immer vriendelijk. En van mij mogen ze na gedegen training ook wel bewapend worden. Zo die zit!

In het wijkje bij de Agnietentuin in Zaltbommel zijn zeventien huizen opgeleverd. Uiteraard is het daar nu een komen en gaan van busjes. Dat zijn werkmensen, die daar een klus doen. Soms maar heel even, soms een paar dagen. Langer nooit. En natuurlijk wordt er wel eens wat vrijzinnig geparkeerd. En natuurlijk doe je dan als boa een waarschuwing onder de ruitenwisser. Zo niet de Bommelse pennenlikker die ik druk doende zag busjes te bekeuren. Ik ben bang dat zijn opdrachtgever dit een goede werkwijze vindt. Ik hoop dat deze boa in zijn hart wijzer is. Ben wel.

Johan Cahuzak