De column van Johan Cahuzak: Homo!

Ik ben opnieuw blij dat ik geen lid meer ben van de Protestantse Kerk in Nederland.

Hoewel ik begrijp dat je de schaapjes bij elkaar wilt houden en dat je geen kerkscheuring wilt, komt het me voor dat homo's in deze club opnieuw geslachtofferd worden. En hoewel ze aan slachtofferen in dit milieu hun ontstaansrecht menen te ontlenen, zouden ze beter moeten weten.

Wie in 2017 nog steeds friemelt over homo's en het homohuwelijk is niet goed bezig. De hoogste vergadering van de PKN meent echter in haar oneindige wijsheid dat een homohuwelijk iets anders is dan een gewoon huwelijk. En dat er dus zo nu en dan een andere formule van stal moet worden gehaald om homo's min of meer in de kerkelijke echt te verbinden.

Wie nog lid is, moet zich beraden. Misschien opstappen en alle banden verbreken? Of tot deze ellende voorbij is altijd in het roze naar de kerk komen? In ieder geval met iets van een regenboog of welk ander homo-signaal dan ook.

In deze oorlog past wegkijken niet. Deze krijg vraagt om een signaal, om een teken. Een teken van leven.

Wat hebben we ons achteraf geschaamd over onze houding ten opzichte van andere geloven, van andere huidskleuren en van andere levensovertuigingen. Sommige PKN'ers hebben daar klaarblijkelijk niet veel van geleerd.