Column Theo Segers: Youp

Het is niet mijn gewoonte om over persoonlijke zaken te schrijven, maar ditmaal maak ik een uitzondering. Ik schrijf deze column vanuit mijn ambt, vanuit mijn taak en rol als burgemeester. Nu vertel ik jullie toch graag over iets persoonlijks. Vorige week is onze kleinzoon: Youp Diderick geboren. Na drie kleindochters: Sterre, Lotta en Fiene nu een kleinzoon. Wat een rijk bezit. Anneke en ik zijn bijzonder verguld en enorm dankbaar. Mijn oudste kleindochter Sterre vroeg zich verbaasd af, ‘waarom bent u zo blij opa, want u bent toch al opa?’ Mijn ervaring is dat bij de geboorte van elk kind en nu van elk kleinkind je diep de verbondenheid voelt met het nieuwe leven.

Nieuw leven, zo kwetsbaar en klein in deze wereld die bol staat van macht en onmacht, oorlogsgeweld, zorgen en problemen. Toch wil ik als opa niet ‘somberen’; nieuw leven geeft ook iets van hoop en perspectief. Generaties verschuiven en een nieuwe lichting staat klaar om hun verantwoordelijkheid in dit leven te nemen. We zijn zo blij en dankbaar, ook in het besef dat velen dit niet meemaken. Dan denk ik speciaal aan kinderloze echtparen en aan ouderen die geen opa of oma zijn geworden.

Toen onze zoon belde met de mededeling dat we opnieuw grootouders zijn geworden, waren Anneke en ik met de kleindochters aan het kamperen. Al heel lang hadden we beloofd om weg te gaan met camper en tent. In de herfstvakantie was het er eindelijk van gekomen. Hoewel het koud en regenachtig was, hadden we pret voor tien. Rond negen uur vielen we in de tent in slaap en toen werd ik wakker gebeld. Heel zachtjes hoorde ik het blijde nieuws aan en vroeg fluisterend wat door. Sterre werd wakker en zei: ‘Opa, opa, u praat in uw slaap.’ ‘Nee joh, ik word gebeld, Youp is geboren.’