Column Theo Segers: Van onmachtig voelen naar actie

Meestal kan ik mijn boosheid aardig onderdrukken. Als kind en tiener kon ik behoorlijk driftig zijn. In mijn leven heb ik – vooral van mijn schoonvader – geleerd dat ongebreidelde boosheid nergens toe leidt. Het is beter je te beheersen en in de meeste gevallen je irritatie te kanaliseren in een nieuwsgierige vraag. Dat kan leiden tot een gesprek. Het is een gevoel van onmacht waar je ook energie uit kunt halen. Natuurlijk kan je het oneens zijn en dat mag je onomwonden duidelijk maken, maar boosheid …

En toch vind ik het nog steeds moeilijk om me in te houden als ik afval op straat zie. Ik kom van alles tegen op de openbare weg aan zwerfafval. Veelal gedachteloos, achteloos op straat geworpen. Dat hoop ik althans. Blikjes, lege verpakkingen, sigarettenpeuken en nog veel meer. Eerlijk gezegd lijkt het dat het in Nederland erger is dan in andere landen, maar ik kan me vergissen. Ook in Molenlanden zie ik allerlei troep op de weg, stoepen en in de berm liggen...

Al eerder heb ik geschreven dat ik enorm veel waardering heb voor vrijwilligers die, naast onze medewerkers, al dan niet gewapend met knijper of prikstok, het afval opruimen. En op die manier hun buurt, straat of dorp samen een stuk schoner maken. Hulde! Ik denk bijvoorbeeld aan de ZAPpers (Zwerf Afval Pakkers) die al meer dan 10 jaar in Nieuw-Lekkerland het dorp proberen schoon te houden. Daarbij worden de vrijwilligers geholpen door leerlingen van de scholen. Een prachtig initiatief. Hoe fijn het ook is dat de ZAPpers al meer dan 10 jaar bestaan, het zou nog fijner zijn als ze bij gebrek aan werk al opgeheven waren.

Dat is mijn punt. Beste mensen, lezers van deze column, laten we gezamenlijk zorgen voor onze omgeving. Gooi afval niet op straat, er staan afvalbakken genoeg. Neem het mee naar huis. Spreek anderen daarop aan. Als we er allemaal werk van maken, verdwijnt het afval en leveren we op deze wijze ook een bijdrage aan het behoud van de natuur. En zorg voor het milieu. We hoeven ons minder op te winden en boos te maken (dat is ook slecht voor mijn bloeddruk). Zo maken we samen Molenlanden (nog) mooier!