Column Theo Segers: Laten we onze geschiedenis niet vergeten

Meestal laat ik landelijk nieuws in deze column aan mij voorbijgaan. Dat volgt u wel via de landelijke media. En er is vanuit mijn blik op Molenlanden en haar inwoners en omgeving genoeg te melden. Nu maak ik een uitzondering. Deze week kwam het nieuws over een onderzoek naar kennis van de Holocaust. Volgens dit onderzoek is het slecht is gesteld met de kennis van jong volwassenen over de Jodenvervolging tijdens de Tweede Wereldoorlog. 

Deze berichten werden landelijk nieuws juist nu we op 27 januari herdachten dat het concentratiekamp Auschwitz-Birkenau 77 jaar geleden is bevrijd. De exacte bewoordingen van de onderzoeksresultaten zal ik niet herhalen. Daar is nogal wat om te doen. Ook de onderzoeksmethode en representativiteit staan ter discussie. Maar er werd zeker wel een snaar bij mij geraakt. 

Het aantal mensen dat uit eigen ervaring kan vertellen over de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog wordt steeds kleiner. Daarom is het des te belangrijker om ons te verdiepen in wat er toen is gebeurd en verhalen te delen. Ouders, grootouders, opvoeders, werkgevers, juffen, meesters en leraren; blijf vertellen over wat er in het verleden is gebeurd en ga erover in gesprek. Jullie verhalen aan de komende generatie doen er toe. Vertel over vroeger, de oorlog, armoede, watersnood en zo veel meer. Breng kinderen in een museum, ga naar een erebegraafplaats. Geef door en laat zien wat er is gebeurd. 

Zo brachten mijn ouders mij als 10 jarig ventje naar de erebegraafplaats in Bloemendaal, vertelden ze over Hannie Schaft (het meisje met het rode haar) en Johannes Post bij hun graven in de duinen bij Haarlem. Zo komen er kinderen bijvoorbeeld bij de plekken waar in Nieuw Lekkerland (Mission Bell), Giessenburg (Vliegeniers monument) en Bleskensgraaf (Mosquito monument) vliegtuigen zijn neergestort. Wie de geschiedenis vergeet is gedoemd deze opnieuw te beleven.