Column Piet Vat: Eenzaamheid, wat is dat eigenlijk?

Een duidelijk antwoord kan ik eerlijk gezegd niet geven. Eenzaamheid is een persoonlijke ervaring. Een gevoel dat niet met een schaartje te knippen is. Het kan iemand zijn die alleen thuis zit, zonder iemand om zich heen. Of iemand die alleen of samen woont, waar familie, vrienden en bekenden regelmatig aanwaaien.

Ook die persoon die volop in het leven staat, aan het werk is en vele sociale contacten heeft, kan zich eenzaam voelen. Misschien omdat er ’s avonds niemand meer op hem of haar wacht. Na een scheiding of overlijden…Het kan die jongere zijn, zonder vrienden en vriendinnen, die gepest wordt en vaak alleen staat. Maar juist ook diegene die altijd nadrukkelijk aanwezig is, de gangmaker die altijd in is voor een praatje. Dat iemand worstelt met de geestelijke of lichamelijke gezondheid is vaak niet zichtbaar aan de buitenkant. We herkennen het niet, zo goed gecamoufleerd en afgeschermd.

Hoe kom ik er dan achter dat iemand in mijn omgeving eenzaam is? Terwijl ik dat niet weet of zie? Speelt het bij die vader of moeder die worstelt met de opvoeding, die vriendin met gezondheidsklachten, die bekende die zich terugtrekt door financiële zorgen… Ik probeer een gesprek eens te beginnen met de oprecht gestelde vraag: ‘Hoe gaat het met je?’ En probeer dan ook echt te luisteren naar wat de ander zegt. De algemene groet: ‘Hé, hoe is het, alles goed?’ waaraan ik mijzelf ook regelmatig schuldig maak, slik ik vaker in.

Eenzaamheid, het ligt vaak zo enorm diep verborgen. Zullen we proberen om, niet alleen tijdens de week van de eenzaamheid, maar vanaf nu altijd de oprechte vraag te stellen? Hoe gaat het met u? Hoe voel je je? En dan een luisterend oor bieden. Eenzaamheid, we hebben er allemaal bewust of onbewust mee te maken. Vier of vijf woordjes kunnen een eerste stap zijn. Hoe voel jij je?