Ineke van Vliet schrijft boek over wonen in tiny house: ‘Tijd was er nog niet rijp voor’

KRIMPENERWAARD • Ineke van Vliet schreef een boek over het wonen in een tiny house in de gemeente Krimpenerwaard. Spoiler-alert: het heeft geen happy end.

Hoe kijk je terug op jullie tiny house-avontuur (want zo mogen we het toch wel noemen)?
Ineke: “Het is een belevenis, die we niet hadden willen missen. Veel mensen dromen van duurzaam wonen in een tiny house. Het minimalistische en duurzame karakter is een leefstijl, die we uitdagend en prettig vonden. Het ontwerpen van het huis, het wonen bij de erfeigenaren en de leefstijl is fantastisch. Helaas is de afloop niet zoals we gehoopt hadden, maar bij innovaties horen ook tegenslagen. Laten we maar zeggen dat de tijd er nog niet rijp voor was.”

‘Duurzaam wonen is een werkwoord’, vermeldt de ondertitel van je boek. Kun je dat nader toelichten?
“Wonen in een tiny house wordt vaak romantisch weggezet. Maar het is ook daadwerkelijk hard werken. Wonen wordt werken. Je bent er de hele dag mee bezig. Continu stel je jezelf vragen als: ‘gaat vandaag de zon schijnen, zodat ik vanavond misschien warm kan douchen?’ Hoeveel hout hebben we nog op voorraad, zodat we de kachel aan kunnen houden? Hoe kan ik vandaag water besparen, omdat het warm weer wordt en er geen regen valt. Eet ik vandaag een salade, zodat ik stroom bespaar om een klein wasje te draaien? In een tiny house is wonen echt hard werken.”

Waarom heb je één en ander op papier gezet en er een boek van gemaakt? 
“Na bijna vier jaar in een tiny house gewoond te hebben, met alle verwikkelingen die daarbij kwamen kijken, hadden wij een groot dossier opgebouwd. Alle ervaringen die we hebben opgedaan heb ik tenslotte gebundeld in een boek. Vooral voor mijzelf om het vast te kunnen leggen en af te sluiten. Later kwam het idee om het in boekvorm uit te brengen.”

Wat raad je mensen aan die een tiny house willen gaan bewonen in de gemeente Krimpenerwaard?
Lachend: “Begin er niet aan, zou ik zeggen. Er zijn al veel tiny houses in de gemeente Krimpenerwaard, maar die staan er niet legaal. Als je dat wel wilt, dan zou ik een andere gemeente kiezen. Er zijn al veel gemeenten in Nederland, die voor een pilotperiode van bijvoorbeeld tien jaar tiny houses toestaan’.

Je beschrijft in je boek vele manieren om gezond en duurzaam te leven. Zoals zelf shampoo maken en het toilet doorspoelen met regenwater. Maar ook ‘ontspullen’. Welke van dit soort maatregelen pas je nu nog toe? 
“Eigenlijk alles nog wel. We hebben weer een klein huis met weinig spullen; we hebben er geen spullen bijgekocht. Dat geeft rust in je hoofd en je weet precies wat je hebt. Ook maken we nog steeds zelf shampoo en vangen we weer regenwater op. Wel hebben we nu een gewoon toilet -geen droogtoilet- en douchen we wat langer.”

Inmiddels wonen jullie dus in een ‘gewoon’ huis. Mis je je tiny house en zie je jezelf er later weer in wonen?  
“We kijken terug op een mooie tijd, waarbij we bij Jaap en Greethje op het erf woonden. We zijn niet het type mens om lang in het verleden te blijven hangen. Dit avontuur is klaar, nu gaan we samen elders verder. Het zou zomaar kunnen dat als er een mogelijkheid ontstaat we ooit weer in een tiny house gaan wonen. Zeg nooit nooit... Maar gezien het feit dat er niet heel snel concrete plannen gemaakt worden door de overheid, schat ik in dat het voorlopig voor ons geen optie is. Het is gebleken dat duurzaam wonen nog geen prioriteit heeft.”

Ineke van Vliet en haar partner Misha maakten hun duurzame voornemen in 2017 waar: ze betrokken een tiny house op een boerenerf aan de Zuidbroek in Bergambacht. In haar boek beschrijft Ineke in vogelvlucht hun ervaringen gedurende 3,5 jaar. ‘Het is een inspiratieboek voor wie droomt van het wonen in een tiny house of voor wie geïnspireerd wil worden om duurzamer te gaan leven’, aldus de auteur. ‘Tiny House Living, duurzaam wonen is een werkwoord’ is verkrijgbaar bij boekhandel Sanorma in Lekkerkerk en via Bol.com.