NOAD’32-captain Ruben Bouman: ‘Het zit er echt wel in, maar het gaat nog met ups en downs’

WIJK EN AALBURG • Ruben Bouman mag je met recht een echte clubman noemen. Dat hij voor NOAD’32 ging spelen was nog wel een dingetje.

Voor NOAD’32 is het na de degradatie nog wennen in de vierde klasse. De resultaten zijn wisselend, weet ook aanvoerder Ruben Bouman. Hij vindt dat NOAD’32 nog moet gaan bouwen in de vierde klasse. 

Voor de 30-jarige Wijk en Aalburger bestaat er maar één club en dat is NOAD’32. “Dat kan je wel zeggen”, aldus Bouman, die zijn hele voetbaltijd al rondloopt op Het Korenzand en al aan zijn zestiende seizoen bezig in de hoofdmacht, waar hij ook aanvoerder van is. “In het begin had ik daar wel moeite mee, omdat ik vrij veeleisend ben richting mezelf en mijn teamgenoten, maar nu gaat dat beter.” 

Naast het voetballen is Bouman ook niet te beroerd om achter de bar plaats te nemen en maakt hij zich verdienstelijk bij andere activiteiten binnen de club, zoals de inkoop voor de kantine en de Grote Clubactie. “Waar ik kan, probeer ik de club te ondersteunen”, klinkt het. 

Clubtrouw
Ondanks de interesse van andere clubs in de regio voor de middenvelder is hij zijn dorpsclub in Wijk en Aalburg ook altijd trouw gebleven. “Dat heb ik altijd een beetje afgehouden. Natuurlijk wil je weten waar je plafond ligt, maar ik had het goed bij NOAD’32. Er zijn ook mensen geweest die meer kwaliteiten hadden dan ik en die zijn de club ook trouw gebleven. John van Bergeijk kon overal naartoe, maar bleef NOAD’32 ook altijd trouw. Dus wie ben ik om dan te gaan.”

De inbreng van de spelbepalende middenvelder bij NOAD’32 is nog steeds belangrijk. “Als ik iets doe is het honderd procent en niet voor vijftig procent. Af en toe ben ik te fanatiek en het kan nog steeds beter, maar op zich ben ik er redelijk tevreden over.”

Wilhelmina’26
Het was thuis wel een dingetje dat Bouman bij NOAD’32 ging voetballen. Zijn moeder was een fervent supporter van Wilhelmina’26 en zijn opa Janus Wijgers was ook een Wilhelmina-man. Zijn vader Arie Bouman, die nog een blauwe maandag in het eerste Van NOAD’32 speelde, was daarentegen een NOAD-man.

Ruben Bouman was nog geen vijftien jaar toen hij al in het eerste elftal van NOAD’32 debuteerde. “Mijn debuut heb ik gemaakt onder trainer Dick Stuy van den Herik tegen SVS’65. Dat weet ik nog wel. Het was de laatste wedstrijd in de competitie en we wonnen met 6-1 of 7-1.” 

Streep door de rekening
Het was de glorietijd met mannen als Huub Blom en John van Bergeijk. Met NOAD’32 maakte hij twee kampioenschappen mee en speelde hij ook nog in de tweede klasse. Bouman maakte ook twee degradaties mee, waarvan de degradatie afgelopen seizoen naar de vierde klasse insloeg als een bom. Iedereen was er goed ziek van.

“Het was een streep door de rekening. Het zag er het hele seizoen eigenlijk al naar uit, maar tegen het eind van de competitie haalden we nog veel punten en kwamen we nog in de nacompetitie. Door penalties bij Groot-Ammers vlogen we er toch uit. Als je het achteraf bekijkt hadden we het misschien kunnen redden, maar dan was het dit seizoen met de versterkte degradatieregeling wel gebeurd.”

Constanter worden
“Het voetballen in de vierde klasse is niet veel anders dan in de derde klasse”, vindt de Wijk en Aalburger. “Het is vooral hard werken en fysiek. Het is niet mijn type voetbal, maar goed, we gaan er gewoon in mee. Het is nog wat wisselvallig bij ons. We hebben een vrij jong elftal en het gaat met ups en downs. We hebben wedstrijden gehad waarbij we onder de maat speelden. Het zit er echt wel in, maar we moeten constanter worden”, wil Bouman niet teveel woorden vuil maken aan de met 3-0 verloren wedstrijd bij OVC’26.

“Wat daar gebeurde, had weinig met voetbal te maken. Daar hebben we dingen meegemaakt met intimideren en dat soort zaken. Dan denk je wel: doe ik het daarvoor? Als het elke week zo gaat, dan zou je het liefst je tasje inleveren en ‘toedeledokie’ zeggen.” 

Derby’s
In de twee streekderby’s tegen BZC 14 en Kerkwijk kwam NOAD’32 wel goed voor de dag. Het leverde een paar mooie sportmomenten op voor de 30-jarige routinier bij NOAD’32. Tegen BZC 14 was Ruben Bouman de matchwinnaar en scoorde de winnende 2-1.

“Tien minuten voor tijd kreeg ik een bal. Ik dacht er niet bij na en haalde vol uit. Er zat een goede zwabber in en de bal dook op het laatste moment naar beneden. Hij ging er aardig in”, gniffelt Bouman. Tegen Kerkwijk won NOAD’32 met 3-1 en was hij met een hoekschop de aangever voor de 1-0 van Wessel van den Boom. 

Bouwen
“We moeten wel bij de eerste vijf kunnen spelen. Verder moet je realistisch zijn. Mochten we promoveren, dan heb je volgend seizoen weer zo’n zwaar jaar. We kunnen beter een paar jaar gaan bouwen in de vierde klasse. Dan kan je die stap beter maken. Als we constanter kunnen worden zou het dit seizoen misschien al kunnen, maar ik zie dat niet zo gebeuren. We hebben ook tegen koploper OSS’20 gespeeld. Die zijn verder dan wij.”

Met de teamgeest zit het wel goed. “Wij zijn bijna allemaal vrienden van elkaar. Met de kerst ga ik altijd met een paar ploeggenoten op wintersport. Buiten het voetballen doen we ook veel dingen samen. Dat is wel leuk”, heeft Ruben Bouman er nog steeds plezier in.

“Mijn vader en mijn moeder zijn ook altijd bij de wedstrijden. Mijn moeder is misschien nog fanatieker dan ik. De jaren beginnen wel te tellen en ik bekijk het van jaar tot jaar. Zolang ik er plezier in heb en van waarde ben, blijf ik lekker voetballen. Pas als het niet meer werkt, doe ik een stapje terug.”

Naam : Ruben Bouman
Leeftijd: 30 jaar
Woonplaats: Wijk en Aalburg
Dagelijks leven: Transportplanner
Positie: Middenvelder

Nico van Es