Jean de Kock neemt afscheid van Aalburg én witte Golf

WIJK EN AALBURG • Vroeger was niet alles beter, maar de mensen waren wel gemoedelijker. En een 'beetje durf' werd nog wel eens beloond. Dat stelt Jean de Kock, die na 40 jaar 'gemeentewerk' met pensioen gaat.

Vroeger keek zijn vrouw Odilia niet eens meer gek op als midden in de nacht de telefoon ging in huize De Kock. Vaak moesten ze haar man Jean hebben, om hem bijvoorbeeld te vragen de rotzooi na een ongeval op te ruimen. Zonder mokken sprong Jean dan zijn bed uit. Hij zou het, als hoofd Gemeentewerken bij de gemeente Aalburg, wel even regelen. Dat was ook een veel gehoorde uitspraak als het college weer eens omhoog zat: 'Vraag maar aan Jean, die lost het wel op.'

De Kock zelf herinnert zich nog dat oud-wethouder Hans Straver hem vroeg om Aalburgse gezinnen die een andere vorm van hulp niet konden betalen de helpende hand toe te steken. "Dan sloten we een goot of een leiding aan, kleine moeite. Zo ben ik ook grootgebracht, altijd bereid om mee te denken."

Liefde en bezieling
Het tekent de liefde en bezieling waarmee de geboren Waardenburger, die in september met pensioen gaat, zijn werk altijd gedaan heeft. Ruim 40 jaar was De Kock betrokken bij het 'gemeentewerk'. In 1972 begon hij via de Centrale Technische Dienst (CTD) bij de toenmalige gemeente Dussen, waar hij als tekenaar, calculator en landmeter werkzaam was. Zijn eerste projecten waren de ontwikkeling van de Roerdomp in Hank, de vijvers bij sporthal De Jager in Giessen en de aanleg van riolering in het buitengebied.

"Het waren tropenjaren, maar wel leuk. Ik heb daar veel ervaring en ook veel contacten opgedaan." Waaronder veel contacten in het openbaar bestuur. "Ik heb het voor mezelf nog eens op een rijtje gezet. Ik heb twaalf burgemeesters en vijftien tot twintig wethouders meegemaakt. Tenminste, de wethouders met wie ik rechtstreeks wat te maken heb gehad dan."

Afgebouwd
In 1987 gaat De Kock bij de gemeente Aalburg aan de slag. Toen nog gedetacheerd via de CTD rolde hij zo in Gemeentewerken. In 1994 kwam hij in vaste dienst, toen de CTD werd opgeheven. "Toen werkten we nog met twintig mensen, nu nog maar met tien. Kun je nagaan hoe dat is afgebouwd." Ook het takenpakket van Gemeentewerken is door de jaren heen veranderd. "Nu zijn we meer servicegericht en met klachtenafhandeling bezig. We krijgen jaarlijks zo'n 800 tot 1000 meldingen, waarvan overigens 95 procent terecht zijn."

De Kock-strandje
Niet dat vroeger alles beter was, maar De Kock denkt toch met een glimlach terug aan vroegere tijden. Zoals aan die keer dat hij er op een mooie zomerdag vroeg op uit trok om een strandje aan te leggen op de Wijkse Bol. "Inwoners vroegen zich af waarom ze niet konden zwemmen langs de Maas. Toen hebben wij dus op eigen houtje dat strandje aangelegd. Het wordt nu nog wel eens het De Kock-strandje genoemd", klinkt het lachend.

Dat zou tegenwoordig ondenkbaar zijn, beseft ook De Kock zich. Wethouders en raadsleden moeten zich eerst buigen over een dossier, voordat het plan ook daadwerkelijk uitgevoerd kan worden. "In het verleden kon je veel sneller handelen. Je moest ook een beetje durf hebben, want bijvoorbeeld met zo'n strandje loop je het gemeentebestuur eigenlijk voor de voeten en dat wordt niet altijd gewaardeerd. Maar je doet het niet voor jezelf, maar voor de gemeenschap."

Gemoedelijker
Een gemeenschap die zich bovendien gemoedelijker gedroeg dan anno 2016. "Mensen hadden meer voor elkaar over en liepen elkaar minder voor de voeten. Ze waren inventief en hadden verantwoordelijkheidsgevoel." Na een welverdiende zomervakantie neemt De Kock op 7 september afscheid van de gemeente Aalburg. Dankzij zijn boot, caravan, orgel, vijf kinderen en negen kleinkinderen gaat hij zich geen moment vervelen, zegt hij.

De laatste weken van zijn werkzame leven staan in het teken van afbouwen en loslaten. Daarom heeft hij na negentien jaar ook afscheid genomen van zijn witte Golf, waaraan zijn aanwezigheid altijd te herkennen was. "Ik afscheid, dan ook de Golf afscheid", lacht hij. "Dat ding heeft 380.000 kilometer gelopen, maar ik heb er toch nog mooi 100 euro voor gebeurd."

Tom Oostra