Generaal Pardon! voor het eerst in Werkendam

WERKENDAM • Kort, snel, grappig. Of ontroerend. Maar altijd met input van het publiek. Generaal Pardon! stort zich op improvisatietheater.

"Mensen moeten niet denken dat ze met ons mee moeten doen hoor. We vragen alleen om bijvoorbeeld een situatie, een kleur of een persoon. En als er uit het publiek niets komt, gaan we evengoed door."

Volgens Lida Hagenaars, een van de spelers van Generaal Pardon!, is improvisatietheater bij uitstek een theatervorm die zowel jong als oud aanspreekt. Zelf werd de toneelspeelster, ook actief bij onder andere Entree, De Stuiter en YrroS!, door de theatervorm gegrepen tijdens repetities van De Stuiter, een paar jaar geleden.

Warming-up
"De regisseur deed als warming-up vaak aan improvisatie. Ik vond dat geweldig, werd erdoor gegrepen. Zodoende ging ik op zoek naar een groep in de buurt waar ik me eventueel bij aan kon sluiten." Maar het Land van Heusden en Altena blijkt op het gebied van improvisatietheater een blinde vlek.

Dichtstbijzijnde groepen zitten in Dordrecht, Breda en Den Bosch. Uiteindelijk komt Lida in contact met Veerle Brans die cursussen geeft in improviseren. Samen met YrroS! collega Eric Schopman volgt Lida een aantal lessen in Breda. "Met onze ervaring hadden we wel een pré: we zijn gewend om op het podium te staan. Aan de andere kant: we zijn ook gewend om teksten te leren en overal over na te denken. We moesten wennen aan het spontaan zeggen wat er in ons opkwam, niets voor te bereiden. Het is een grote speeltuin en al na vijf minuten zit je barstensvol adrenaline."

Uiteindelijk kwam de vraag om een vervolgcursus te volgen. "En toen dachten Eric en ik: het is veel te leuk om alleen te doen, zouden we het niet naar onze regio kunnen halen?"

Tien mensen
Binnen het netwerk waar Eric, Lida en ook collega Jacky van der Vleuten over beschikken, wordt gezocht naar anderen die het ook wel wat lijkt om improvisatietheater te spelen. "Als snel hadden we een groep van tien mensen bij elkaar en daar zijn we begin 2015 mee van start gegaan. Veerle Brans gaf ons tien lessen. Nu doen we blokken van twintig weken. De ene week een les met Veerle, of een andere trainer, de andere week slijpen we onderling aan onze kunsten. Belangrijk is namelijk dat we 'meters' maken, we moeten nu vooral veel ervaring opdoen."

Al in 2016 volgt er een eerste optreden voor de groep.

"We traden toen nog op onder de titel van YrroS! en werden gevraagd door de ZLTO. Dat was echt spannend, we hadden geen idee of het zou aanslaan. Maar we hebben vleugels gekregen door die avond. De mensen waren zo enthousiast. Ook tijdens een vrijwilligersavond bij een kerk zijn we heel goed ontvangen. Opnieuw spannend, want juist in zo'n omgeving wil je niet schofferen. Dat zijn overigens ook de regels in improvisatietheater: niet vloeken, niet te plat, bijvoorbeeld over seks. We wilden ons niet op glad ijs begeven, dus liever niet over een dominee. Maar ja: dat was natuurlijk een van de eerste dingen die door het publiek werd aangedragen. En regel bij deze vorm van theater is nu eenmaal ook dat je niet mag weigeren. Je weet nooit wat het publiek roept en je weet ook nooit waar je medespeler mee komt. Je zult daar echter altijd in mee moeten gaan."

Inmiddels heeft de groep een eigen naam. "We vonden het een beetje suf om onder de naam YrroS! improvisatietheater verder te gaan. Wilden onszelf echt op de kaart zetten. Uiteindelijk kozen we voor Generaal Pardon! Het uitroepteken in de naam verwijst naar onze band met YrroS! Maar ook een naam met een knipoog naar 'kwijtschelding' voor de grappen die we maken. En in het logo zie je de roos terug die typerend is voor theatersport en door bezoekers naar de spelers kan worden toegeworpen als directe 'publieksbeloning' voor unieke vondsten."

Battles
Generaal Pardon! vond het na diverse besloten optredens en 'battles' tijd om zelf iets op de planken te gaan zetten. En dat gaat donderdag gebeuren in De Ontmoeting in Werkendam. "Het is nog lastig om een platform in deze regio te vinden. We zijn dan ook erg blij dat we in De Ontmoeting mogen spelen. We spelen in een vorm waarbij onze trainster Veerle de maestro is. Wij hebben ieder apart bij haar aan kunnen geven welke drie vormen we graag zouden willen spelen en welke vorm absoluut niet. Verder weten wij ook niets en moeten we dus afwachten wat zij die avond voor ons bedacht heeft."

Marjo van Andel