Gereformeerde kerk Meeuwen sluit zondag definitief

MEEUWEN • Zonder klokgelui zal de gereformeerde kerk van Meeuwen aanstaande zondag de deuren definitief sluiten.

Van koning Willem ll kregen de initiatiefnemers in 1841 formeel erkenning voor hun kerk met de voorwaarde dat er geen klokkengelui of -geklep plaats ging vinden. En aldus is het zo'n 175 jaar gebleven: geen klokgelui op zondag om de gelovigen op te roepen voor een kerkdienst. De sluiting past in het formele samengaan van de gereformeerde kerken van Dussen en Meeuwen; al sinds 1 januari 2016 is er sprake van één kerk onder de naam De Hoeksteen, gereformeerde kerk Dussen-Meeuwen.

Aan de vooravond van de laatste kerkdienst op zondag 22 januari, spreken kerkelijk werkers Greet Bijl en Henri Dekker zich openhartig uit over verleden, heden en toekomst. De vraag komt op tafel of fuseren noodzakelijk was.

Must
"Het samengaan was voor beide kerken met name financieel een must. Binnen de normen van de PKN was zowel Dussen als Meeuwen te klein. Een fusie met een grote gemeente als Genderen behoorde tot de opties en daar is destijds veel voorwerk in verricht. Uiteindelijk hebben de leden van de kerk besloten om te kiezen voor de constructie Dussen-Meeuwen, met name omdat er al jarenlang een prima samenwerking bestond. In het verleden werd er in gezamenlijkheid menig predikant voor beide kerken aangesteld en het samengaan van de twee kerken voelde als een voortzetting van iets vertrouwds. Helaas maken enkele leden het fusieproces niet tot het einde mee en voelen sommigen zich beschadigd door de zoektocht naar de juiste partner. Dat is natuurlijk eeuwig zonde. De samenwerking van twee kleine kerken heeft niet geleid tot één grote nieuwe kerk; hoe je het ook wendt of keert, de nieuwe gemeente is opgeteld nog altijd relatief klein. Financieel kunnen we echter weer goed vooruit en omdat niemand een glazen bol heeft waarin de toekomst voorspeld wordt, gaan we met een gerust hart op weg."

Terwijl buiten de sneeuw vredig naar beneden dwarrelt staan we stil bij de sluiting.

Traantje wegpinken
"In het proces van samengaan zijn we enkele leden kwijtgeraakt en dat is natuurlijk heel spijtig. Dat het kerkgebouw gesloten moet worden is jammer, want het dorp gaat een ontmoetingsplek missen. Vergeet niet dat er mensen zijn die vijftig jaar of langer in de Meeuwense kerk hun geloof hebben beleden. Er zal derhalve zondag nog wel een traantje weggepinkt worden. Maar wat blijft is ons geloof, net als de vieringen in de kerk te Dussen en uiteraard het Verbond tussen God en de mensen. Die samenbindende kracht staat of valt niet met een kerkgebouw. Het jaar 2016 was een overgangsjaar. We zijn officieel al een jaar één kerk, maar de diensten vonden nog plaats in beide dorpen. In het voorbije jaar mochten we content zijn met telkens een goed gevulde kerk, zagen we een betrokken jeugd, konden we veel voor elkaar betekenen en is er vooral ingezet op de verbinding. En natuurlijk zien we dat ook onze kerk kwetsbaar is, vooral omdat we relatief veel oudere gemeenteleden kennen. Desondanks geloven we in een toekomst en zijn we ervan overtuigd dat onze kerk er nu en straks toe doet en een blijvende bijdrage levert aan ieders geloof. We beseffen dat sommigen het samengaan als een rouwproces hebben ervaren. Gelukkig horen en zien we dat talenten in de fusiekerk nader tot wasdom kunnen komen."

Als voorbeeld worden de ontmoetingen genoemd van vrouwen die elkaar motiveren en stimuleren.

Hebben beide werkers in de aanloop naar één kerk boze of verdrietige geluiden gehoord? "Als kerkelijk werkers hebben we meer dan eens pijnlijke gesprekken moeten voeren, waarbij we soms heel persoonlijk werden aangesproken. We beseffen dat we in een tijd leven waarin het niet meer vanzelfsprekend is om jaar in jaar uit naar dezelfde kerk te gaan. Shopgedrag is ook binnen onze kerk niet nieuw. Toch durven we samen vooruit te kijken en zien we de sluiting als een moment van een nieuw begin. Ieder van ons is veertien uur per week in touw voor De Hoeksteen waarbij de mensen die eerder in Meeuwen kerkten onder de verantwoordelijkheid blijven van dezelfde kerkelijk werker. Er ligt een nieuwe uitdaging vóór ons als kerkelijk werkers. De beleving van ons geloof, het zingen van prachtige liederen, het uit mogen dragen van Zijn liefde is toch prachtig? Iedere zondag mogen we stil staan bij Gods liefde, mogen we dat zelfs vieren en krijgen we bagage mee om het geloof handen en voeten te geven in de week die volgt. Geloven en met name de Geloofsbelijdenis is niet zoiets als een examen. In die zin geen drempels in De Hoeksteen, want we mogen allemaal horen en beleven dat God de intentie heeft om met ieder van ons verder te gaan."

Waardig
Zondag 22 januari gaat hopelijk de geschiedenis in als een dag waarop de kerk te Meeuwen waardig wordt gesloten. Het belooft een mooie dag te worden met een ochtenddienst in Meeuwen o.l.v. Henri Dekker waarbij de kanselbijbel, de Paaskaars, het doopvont en de Avondmaalsbekers plechtig zullen worden uitgedragen.

Na de lunch in de kerk te Dussen gaat Greet Bijl voor in een korte overdenkingsdienst annex zangmiddag. Beide gesprekspartners melden met gepaste trost dat die middag het nieuwe liedboek officieel in gebruik wordt genomen.

In het boek, de opvolger van het liedboek uit 1973, staan meer dan duizend liederen: psalmen, lofliederen, dankliederen, kinderliederen en gebeden. Oude en vertrouwde liederen, evenals teksten voor gebed en meditatie.

Henk Poelakker