De column van Johan Cahuzak: Verbinden

Verbinden

Mijn moeder was bij de EHBO, ze verbond alles wat los en vast zat. Daar moest ik aan denken toen de berichten over het nakende Cultuurfestival binnen druppelden. Vooropgesteld: ik vind het een prachtig initiatief. Ik ben gek op cultuur, ik leef er van. En de mensen die zich met dit festival bezig houden zijn helden.

Maar ik zie een paar valkuiltjes. Ik ben namelijk niet zo van het verbinden. Voor je het weet, beginnen ze weer over het beroemde saamhorigheidsgevoel van destijds bij de Vestingstedendagen. Man, wat een opgeklopte boel was dat. En wat een oppervlakkigheid. Saamhorigheid voel je als je met je Jodenster op de borst aanbelt voor onderdak en iemand dan zegt dat je binnen kan komen en je vervolgens de schuilplek boven de schuifdeuren wijst. De rest valt daar buiten en is een soort slap aftreksel van een voorspelbare verjaardag in mijn geboortedorp: zelfde kringetje, zelfde versnapering, zelfde mensen en zelfde gesprek.

Ik zag ook nog dat Sachem een van de sponsors is van het Cultuurfestival. Goeie zet van de afdeling Handigheid van dat bedrijf. Wel opmerkelijk dat men dat geld accepteert want neem van mij aan, de meeste deelnemers en bezoekers van dat festival zijn radicaal tegen deze chemische fabriek in Zaltbommel. Maar misschien is deze houding wel een symbool. Van verbinding.

Johan Cahuzak