De column van Johan Cahuzak: Van de Beek van Brakel

Ik bemoei me graag met straatnamen. Dat er in Zaltbommel een glop naar mijn oud-collega Thijs de Torenwachter werd vernoemd, is mooi. Ik reken natuurlijk op een gelijke behandeling maar dat terzijde. Ooit sprak ik mijn afkeur uit over het vernoemen van leden van het koninklijk huis. Zeker als ze in leven zijn: je weet nooit welke scheve schaats ze nog rijden. Maar dat er in Brakel een stoep vernoemd is naar dokter Van de Beek doet me erg goed.

Ik was in 1985 nog maar net met mijn column begonnen toen ik schreef over de ruwe en onmenselijk dijkverbetering van Brakel. De krant lag nauwelijks op de mat of de telefoon rinkelde: de dokter. Hij prees mijn verhaal en vulde het aan met zaken die toentertijd aldaar speelden. Wat me vooral raakte, was de zin: "Ik had de slachtoffers op mijn spreekuur." We spraken over de waterschapsmensen die dit op hun geweten hadden. Van de Beek kende ze en zij kenden hem. Hij bleef een heer maar noemde bittere feiten.

De tijden en de waterschapsmensen zijn veranderd. Maar in Trouw las ik onlangs het actuele verhaal van kunstschilder Willem den Ouden, ook een verzetsheld in deze. Zijn dijkvak Tiel-Waardenburg is weer aan de beurt. Laten we ons hart vasthouden en waakzaam zijn.

Johan Cahuzak