De column van Johan Cahuzak: Taalklas

Taalklas

Ze kwam mijn lokaal in zonder dat ze een woord Nederlands sprak. Nou ja, vloeken en vieze woorden. Die had ze het uur daarvoor van klasgenoten geleerd. Dit Poolse kind sprak alleen haar moedertaal en een beetje Duits. Ik was haar leraar Nederlands die qua Pools niet verder kwam dan Johannes-Paulus II en die na twee Mavo-jaren Duits besloot echt Frans te willen leren. Kortom, we waren samen het levende bewijs van de Torenbouw van Babel.

Het lot had haar naar de Bommelerwaard gebracht. De directeur van de school vond dat ik haar maar bijles moest geven. Dat vond ik ook wel maar hoe? Ik liep de school door en wees alles aan. Ze pikte het wondersnel op. Een paar jaar later schreef ze voor haar examen een opstel dat ik met een negen honoreerde, hoogste van de klas! Ze heeft haar plek gevonden in onze samenleving. Gelukkig.

De Maasdrielse Taalklas doet op professioneel niveau wat ik bij elkaar modderde. Prachtig werk, jonge mensen verder helpen. En dan zijn er in de Maasdrielse gemeenschap mensen die daar scheef naar kijken. Deze opvang van nieuwkomers ligt gevoelig in Maasdriel.

En dat moet dan samengaan met Zaltbommel? Het tolerante, open Zaltbommel dat niet kan wachten enthousiaste nieuwkomers te helpen, op te vangen en een plaats te bieden?

Johan Cahuzak