'Laat je verbeelding spreken'
Giessenburg • Vijftig authentieke schoolplaten en diverse schoolartikelen uit de dertiger tot vijftiger jaren, daar bestaat de expositie uit.
Het was een vreselijk moeilijke keuze. Uit de 600 schoolplaten die Werkendammer Teus Ippel in zijn collectie heeft, moest hij er vijftig aanwijzen om tentoon te stellen in Giessenburg. Zijn expositie ‘Bij de Les’ is tot 16 juni te zien.
Te jong
Apetrots wandelt Teus Ippel door Het Reghthuys. Zijn schoolplaten geven hem het ultieme gevoel van nostalgie. En dat terwijl Ippel zelf eigenlijk te jong is om het gebruik van de schoolplaten écht meegemaakt te hebben.
“Toen ik op de basisschool zat sloot de meester de week altijd af met een schoolplaat. Dat was toen al helemaal niet meer gebruikelijk, maar hij was er zelf nog zo dol op. Ik kon ook wegdromen in de prenten met Nova Zembla, schepen van Michiel de Ruyter, of natuurverschijnselen. De één was nog mooier dan de ander.”
Rijke geschiedenis
Vele jaren later tikte Ippel zijn eerste schoolplaat op de kop op een marktje. “Die moet ik hebben”, dacht hij toen. “Ik werd weer helemaal teruggebracht in die nostalgie. We hebben als land zo’n rijke geschiedenis met zulke bijzondere verhalen. En wat is er leuker dan om dat met zo veel detail vast te leggen in een tekening."
"Al staar je er urenlang naar, je ontdekt echt elke keer weer nieuwe details en je bouwt er een hele interpretatie van het verhaal omheen. Je laat de verbeelding spreken. Hoe prachtig is dat.”
Nostalgie alom
Ippel verzamelde de afgelopen dertig jaar ruim 600 schoolplaten. Hij wisselt de schoolplaten die in zijn woon- en slaapkamer hangen om de week, om er zo veel mogelijk te bewonderen. Maar dat zoveel van zijn eigen schoolplaten in één ruimte bij elkaar hangen, gebeurde niet eerder. Het is voor hem dat ook geweldig om de expositie te zien.
Het was secretaris Jan van der Vliet die via via hoorde dat Ippel zo’n heuse collectie had. Een collectie die hij maar al te graag wilde exposeren in het museum. Wim van Wijngaarden stelde de expositie samen en hing de schoolplaten op.
“De expositie is de afgelopen weken druk bezocht en mensen reageren ontzettend positief", vertelt Van der Vliet. "Ook zij voelen die nostalgie en hadden nooit gedacht ooit nog eens zo veel mooi behouden schoolplaten bij elkaar te zien.”
Aap, noot, mies
Bij iedere plaat die vroeger in de klaslokalen hing, hoorde een handleiding. Een klein boekje die de leraar hielp het verhaal te vertellen. Ze zijn een stuk lastiger te verkrijgen dan de schoolplaten zelf, maar Ippel wist er toch een aantal te bemachtigen. Deze worden dan ook tentoongesteld, net zoals een aantal andere bijzondere oude schoolartikelen. Het klassieke leesplankje van Hoogeveen: aap, noot, mies. Een oud schoolbankje. Deelappeltjes. Telplankjes. Noem het maar op.
De schoolplaten en schoolartikelen doen Ippel denken aan een simpelere tijd. Een tijd waarin rust centraal stond. Werken op het land, reizen met paard en wagen. “Het tempo is nu zoveel hoger. We kunnen er eigenlijk wel wat van leren.”
Nooit uit verzameld
Waar er vroeger nog wel wekelijks nieuwe schoolplaten aan de collectie van Teus werden toegevoegd, is dat vandaag de dag niet meer het geval. “Op zoek naar nieuwe schoolplaten ben ik niet meer, maar ik geloof niet dat je ooit uit verzameld bent. Al trek ik inmiddels wel een grens. Waar ik vroeger nog wel eens diep in de buidel tastte voor zeldzame platen, heb ik dat er nu niet meer voor over. Het moet leuk en enigszins beheerst blijven. Maar vraag me niet naar wat ik naast schoolplaten nog meer verzamel. Dan kletsen we urenlang.”